Podsumowanie stażu Marzycielki

            Niezwykle długo zabierałam się za to podsumowanie. Być może dlatego, że przerażają mnie najbliższe zaliczenia na uczelni, ta nerwowa ikonka sześciu wydarzeń(przypomnień) na facebooku, czas uciekający mi niczym piasek przez chude palce i ta nerwówka wewnątrz mojego ciała. Zupełnie jak przed maturą, kiedy nie wiadomo, za co się wziąć i co jeszcze powtórzyć. No dobra, pomarudziłam nieco, teraz do rzeczy…

            Marzycielko, przyjmując Cię na staż odniosłam wrażenie, że jesteś bardzo sympatyczną osobą, której zależy i wie, po co się do nas zgłosiła – mój czuły nos się nie pomylił. Jak widać zaczynam od Twojej osoby zamiast od ocen i mam nadzieję, że za to się nie pogniewasz. Mimo swojej nowej twarzy nie bałaś się brać czynnego udziału w życiu Ocenialni, wyrażałaś często swoją opinię, pytałaś, dowiadywałaś się i nie miałam z Tobą żadnych problemów. Wzorowo upilnowałaś terminu końca stażu i opublikowałaś wymaganą liczbę ocen. Niestety, ogromnie żałuję, ale tym razem nie mogłam sprostać obowiązkom i napisać podsumowania.

            W pierwszym ocenianym blogu odniosłam wrażenie, że miałaś nieco problemów z grafiką. W sensie „Co ja tam napiszę?”. Widać też, że nie dawałaś za wygraną i próbowałaś ze wszelką cenę z tego wybrnąć. Nieco masło maślane z tym „przyjemne/nieprzyjemne dla oka”, ale nie będę się czepiać, bo to Twoja pierwsza ocena. Nadrobiłaś to w treści, w której widać, że nieco się rozluźniłaś i byłaś w swoim żywiole. Starałaś się nie streszczać, choć te początki akapitów „Wspomnienia były całkiem, całkiem(…)/(…)przestawienie koleżanek Lily  - uważam, że to również było potrzebne(…)” wydają mi się nieco zbyteczne. Owszem, można za coś pochwalić, jednakże brakuje mi konkretniejszego komentarza. Bo takie pisanie, co jest/nie jest potrzebne, jakoś bardziej nie ukierunkowuje Autora. Może nieco bezsensu napisałam, jednakże chodzi mi o to, żebyś bardziej odważnie wyrażała swoją opinię. Poza tym masz lekki w odbiorze styl wypowiedzi, przyjemnie się czyta. Kolejny przykład: „Plus także za to, że w rozdziale nie pojawił się James, a przynajmniej nie miał on kontaktu z Lily. Subiektywnie nie przepadam za tą parą, a ich umizgi już na pierwszych ,,kartach'' historii wzbudzają we mnie zdegustowanie.”, który – moim zdaniem – nie powinien się pojawić. Każdy ma swoje gusta i guściki, jednakże nawet gdyby taka sytuacja miała miejsce, nie można się obrazić i obniżyć punktacji tylko dlatego, że te postacie występują. Taki lament pięcioletniej dziewczynki, to mi się podoba a to nie. Owszem, gdyby taka sytuacja została napisana nierealne, nielogicznie, ok, można zwrócić uwagę, nie ma problemu. Ale… Na miłość boską! Nie można trafić w gust każdej osoby, dlatego jako Oceniająca powinnaś się z tym liczyć, że nie każde opowiadanie będzie napisane w sposób, w jaki Ty byś sobie tego życzyła. I należy wtedy ugryźć się w język oraz napisać, co Autor powinien poprawić. Nie zrozum mnie źle, nie jestem zła czy wkurzona na Twoją osobę, nieco emocjonalnie reaguje, ale piszę to ze spokojem i uśmiechem na ustach powstrzymując się od emotikonek, których w zasadzie w postach nie używamy, prawda? Wracając do tematu przewodniego.. Pod koniec pierwszej oceny widać znaczną różnicę, wiesz? Dałaś więcej konkretów, mniej „podoba mi się/nie podoba mi się”, napisałaś mnóstwo rad i swoich pomysłów, podpowiadałaś jak radzić sobie z opisami, naprawdę dobrze! Później jest już tylko lepiej, choć z tą oryginalnością nie poszalałaś. Sądzę, że chyba nie wiedziałaś, co tam napisać. Ale jak mówię – nie jest źle. A zdaję sobie sprawę, że był to czas, kiedy spieszyłaś się z oceną, także wybaczam.

            Drugi blog, który oceniłaś, wymagał od Ciebie, ehkem, nieco więcej pracy. Zauważyłam to już po paru pierwszych zdaniach – włożyłaś wiele serce w tę ocenę, gratuluję. Czytałam kolejne słowa z zapartym tchem, naprawdę. Czy pisała je jedna osoba? Kurczę, kolosalna różnica! Ciężko mi w tym momencie cokolwiek napisać, bo nie lada sztuką jest wypowiadać się dobrze o rzeczach, które nie zasługują na krytykę. A powiem coś miłego, to będzie z tego potok przymiotników jak gdybym chwaliła się ich znajomością. Bezsens. Teraz w Twojej ocenie treści na początku akapitu idzie pochwała, ale nie sama, tylko z silnym uargumentowaniem. Wygląda to zdecydowanie, wróć, czyta się o niebo lepiej, gdyż widać, że wdrążyłaś się w szczegóły oraz(co najważniejsze) przeczytałaś opowiadanie. Odważniej przedstawiłaś swoją opinię i nie bałaś się wytłumaczyć, o co Ci chodzi. Twoja pierwsza ocena była nieco sztywna, jeśli mam być szczera. Mocno trzymałaś się tematu, w ten sposób(moim zdaniem) rozpraszałaś się i niektóre myśli wylatywały Ci z głowy. No dobra, wiem, pośpiech też zrobił swoje, jednakże jesteśmy przy drugiej ocenie i należy Cię pochwalić za ogromny postęp! Może jedyne co… Drażniły mnie momenty typu „Cieszę się, że…”. W tym kontekście, w którym ich użyłaś. I znów moje słynne „moim zdaniem”… Ale tak – uważam, że można się cieszyć np. ze szczęśliwego/nieszczęśliwego zakończenia, kiedy w głębi duszy czytając opowiadanie łudziliśmy się, że dobiegnie do końca w ten a nie inny sposób. No dobra, w porządku. Sądzę, że używanie tego całego „cieszenia”, że Autor wprowadził dialogi, opis itp. jest ciut „Ale po co?”. Podobnie można by się cieszyć, że dana osoba założyła bloga i pisze opowiadanie. Ok, na większą skalę wnosi to jednak coś do blogosfery. Hm, teraz tak patrzę, dostałam jakieś słowotoku i w zasadzie wątpię, aby ktoś połapał się, o czym mówię. Może skończmy ten temat. Chociaż… Jak już dorwałam się do klawiatury, poruszę jeden temat. Bo w sumie to, o czym napisałam, jest jednak kwestią sporną, prawda? Już nawet nie chodzi mi o punkt widzenia: Czytelnika bądź Oceniającego. Ciężko stwierdzić i przypisać ten przypadek jednoznacznie. Większość Czytelników cieszyłaby się z dużej ilości dialogów, jednakże z punktu widzenia Oceniającego, który – no właśnie, wczuwa się w Czytelnika czy Oceniającego? – powinien widzieć warsztat tekstu a nie indywidualne odczucia, choć z drugiej strony opowiadanie jest kierowane głównie do Czytelników, więc…(?). Należałoby rozważyć, czy dana osoba może być jednocześnie i jednym, i drugim. Owszem. Tylko pod względem tekstu byłaby to znacznie bardziej wymagająca persona, prawda? Jeszcze zależy od charakteru człowieka. Niezłe rozmyślanie… Tak, na pewno ktoś coś zrozumiał. Już na sam koniec tej oceny – obiecuję! – chciałabym tylko podsumować, że udzieliłaś Autorce mnóstwo cennych rad, które z pewnością pozwolą jej się dalej rozwijać. I coś ciekawego(o ile ja mam z tym teraz problem) Ty po prostu dryfowałaś po tej ocenie. Blog był naprawdę na wysokim poziomie(z wiadomych względów), a mimo wszystko napisałaś tak wiele i wyciągnęłaś tyle szczegółów, że należy się pokłon w Twoją stronę. Szczerze gratuluję.

            I już końcówka. Nie chciałabym wychodzić z tej euforii, kiedy już prawie otwieram szampana, ale dla formalności skomentuje jeszcze ostatni post, który udało Ci się opublikować. Cóż, na samym początku spotyka mnie parę rzeczy, które być może określając słowem „rozczarowuje” byłoby naciągnięciem, jednak niektóre fragmenty mnie nieco zirytowały. Wypiszę parę przykładów:

„Przy belce nie popisałaś się wyobraźnią, bo tylko powtórzyłaś adres bloga. Nie jest to błąd – przynajmniej nie mam wątpliwości, o czym czytam.” – zdania jak najbardziej poprawne, jednakże dziwne sformułowanie z tym błędem. Bo w sumie rzecz ogromnie sporna, co powinno umieścić się w tytule otwierającej się witryny, czyż nie?

„Cieszę się, że masz linki, archiwum, miejsce na spam oraz podstronę o opowiadaniu i o sobie – a skoro stworzyłaś to ostatnie, nie musisz już zamieszczać swojego avatara, który nieco zaśmieca ten pasek.” – Mówisz „ostatnie”. Jak dobrze widzę odwołujesz się do podstrony o sobie, czyli o Autorce bloga. Co ma piernik do wiatraka? Avatar do tej zakładki?

„To pismo poboczne też nie za bardzo mi się podoba, bo troszkę gorzej się czyta, ale może to kwestia gustu.” – Pismo poboczne? Niemal zakrztusiłam się sokiem czytając ten akapit. Co najwyżej mogłaś mieć na myśli tekst w ramkach(tekst ramek) czy tytuły ramek, prawda? Wątki poboczne jeszcze jestem w stanie zrozumieć.

Co do Twojej wypowiedzi na temat treści, to muszę przyznać, że raczej mnie zadowoliłaś. Komentowałaś, dawałaś rady, wypisywałaś swoje wątpliwości na bieżąco, nie zauważyłam jakiś większych niedociągnięć. Owszem, gdzieś tam w tekście rzuciły mi się powtórzenia, ale dajmy spokój, przy takiej ilości tekstu komu by się to nie zdarzyło zwłaszcza przy betowaniu własnego tworu… I jeszcze! Wklejałaś cytaty, których nie wyrwałaś z kontekstu i na pewno było łatwiej samej zainteresowanej połapać się, o jakiej partii materiału, sytuacji mówisz w danym momencie.

„Trudno mi więc na tym etapie określić plastyczność przeplatających się wątków, lecz z pewnością mogę stwierdzić, że mają one potencjał.” – podkreślony fragment niezwykle mi się spodobał, to sformułowanie właśnie. Już nie rozmyślam, bardziej czy mniej poprawne i odpowiednie do sytuacji, ale zawsze jakieś urozmaicenie, prawda?

W całej ocenie, ale jednak w podpunkcie świat przedstawiony czy bohaterowie pokazałaś jak bardzo wczytałaś się w treść i wyciągnęłaś z niej jak najwięcej wniosków oraz uwag. To się ceni, zdecydowanie.

Cóż więcej… Resztę przeczytałam na jednym oddechu i nie mam zastrzeżeń. Napisałaś ładne, konkretne podsumowanie. Dodatkowo motywujące do dalszej pracy. Widać po całym stylu Twojej wypowiedzi, że szanujesz osobę, której blog masz przyjemność ocenić. Podchodzisz do pracy z pewną rezerwą, która momentami podnosi na duchu. Mnie, osobę, która z ocenianym blogiem nie ma nic wspólnego.

Droga Marzycielko, nie przedłużając już dłużej(bo i bez tego już dość czekałaś!) witamy Cię w Załodze OO. Życzymy dalszych sukcesów, weny, owocnej pracy i… tego, czego byś sobie najbardziej życzyła w tej uroczystej chwili. Najlepszego!

Skończyłam. Być może nie powinnam pisać dłuższych tekstów, tym bardziej wypowiadać się na temat Stażystki, ale zrobiłam to tylko dla osoby, która mnie o to poprosiła. Mało tego, chciała mnie zagarnąć do roboty tutaj! Nie wiem, czy to dobry pomysł… Tekst przeczytałam raz, więc bez rewelacji.

Ach, Marzycielko! Wybacz, że musiałaś tyle czekać. Całkowicie pochłonęły wszystkich jakieś egzaminy(co chyba widać) i to tak… Większość napisałam już jakiś czas temu, jednakże zawsze brakowało mi czasu, aby dokończyć.

Organizacyjnie(miałam przypomnieć):

·         Snu, czekamy na ostatnią ocenę.

·         Czy ktoś tutaj żyje?