[1] analise-must-die.blogspot.com

Adres bloga: analise-must-die

Oceniająca: hope

Autor: Lonelis

Ocena: Standardowa

Okładka 5/5

            Adres Twojego bloga od razu sugeruje, że opowiadanie, które zamierzam przeczytać, nie będzie zwykłym, sielankowym romansem, a wręcz przeciwnie – opowie historię mroczną, niebanalną, prawdopodobnie zakończoną tragedią bohaterki o imieniu Analise. To wszystko ułatwia zapamiętanie adresu, bo już jest coś, z czym mogę go połączyć. Jakaś historia, która kreuje się w mojej głowie i pomaga w skojarzeniu z nią adresu. Jak się już pewnie domyślasz, to wszystko idzie na Twoją korzyść.
            Chcąc się przekonać, jak wiele z moich podejrzeń okaże się słusznych, wpisuję Twój adres i Mozilla po kilku chwilach zwlekania przenosi mnie na bloga poświęconego Twojej twórczości. „Każda przelana kropla krwi czarodziejów to strata i marnotractwo” J. K. Rowilng. Belkę zdobi cytat pani Rowling, a na nagłówku widnieje postać Harrego Pottera, Dracona Malfoya i jakieś nieznanej dziewczyny, którą prawdopodobnie jest Analise. A wiem o tym, bo dowiedziałam się o niej już z adresu. Do czego dążę, wszystko jest ze sobą ściśle powiązane, dając czytelnikowi jasno do zrozumienia, o czym będzie miał możliwość przeczytać. Adres, belka, nagłówek – wszystko do siebie pasuje i tworzy zwartą całość. I o to właśnie chodzi.     

Grafika 6/10

            Wita mnie u Ciebie szarość i czerń. Znane połączenie i przy tym bardzo przyjemne dla oka. Nic tu nie razi ani przesadnie nie kontrastuje. Jasne litery na ciemnym tle są czytelne i nie męczą wzroku. Nagłówek gładko przechodzi w tło bloga, zarówno wewnętrzne i zewnętrzne. Widać na nim trzy postacie, które, jak mniemam, będą odgrywać główne role w opowiadaniu. Nad ich głowami rozpościera się Mroczny Znak i zarys Hogwartu, a po lewej stronie napis – ten sam, co adres, tyle że w polskim wydaniu. Nagłówek spełnił więc swoją rolę, bo jeszcze bardziej przybliżył nam treść opowiadania.
            Dopiero zjeżdżając trochę niżej, zaczynam czuć lekki niedosyt. Cała grafika raczej jest bardzo skromna, a momentami wręcz uboga. Uważam, że warto byłoby pomyśleć nad jakąś ciekawą czcionką w tytułach ramek. Napisy menu, spis treści, sowia poczta zlewają się z pozostałymi informacjami i stwarzają przez to wrażenie bałaganu, a przecież przy głębszym przyjrzeniu widać, że wszystko jest na swoim miejscu.
            Kolejną moją uwagą jest szerokość ramek. Po lewej stronie widzimy spis treści, który sprawia wrażenie upchniętego tam na siłę, natomiast po prawej, gdzie znajdują się pozostałe dodatki – ramka jest za szeroka i marnuje jedynie miejsce. Nigdy nie byłam specem w sprawach grafiki, ale myślę, że ktoś, kto się na tym zna, powinien bez problemu pomóc Ci to poprawić. Wtedy całość będzie komponowała się idealnie.
            Nie wiedziałam, gdzie o tym wspomnieć, ale koniec końców uznałam, że to jest najodpowiedniejsze miejsce. W wyrazie statystyka masz literówkę. Poprawiaj ją natychmiast!  

Treść 38/60

Prolog, Rozdział 1:

            Rozpoczęłaś bardzo ciekawie. Muszę przyznać, że prolog udany, bo czytałam go z otwartą buzią, a po plecach przebiegł mi dreszcz, gdy Analise została potraktowana jednym z Zaklęć Niewybaczalnych. Do końca trzymałaś nas w niepewności, sprawnie manewrując w przemyśleniach głównej bohaterki. Trochę żałuję, że zdradziłaś nam końcówkę, bo psuje to napięcie, które buduje się zazwyczaj przez całe opowiadanie, ale mimo wszystko liczę po cichu, że może jednak coś ją w ostatniej chwili uratuje. A może ktoś? W końcu spodziewam się tu jakiegoś wątku miłosnego.
            Rozdział pierwszy już trochę mnie zawiódł. Opisy są suche, pozbawione uczuć, mimo że powinien być ich przesyt. W końcu piszesz w pierwszej osobie, a każdy człowiek, ma w sobie ogromne pokłady emocji. Negatywnych, pozytywnych, ale emocji. Warto to przelewać w swoje opowiadania, bo zwiększa ich jakość i na dłużej zatrzymuje czytelnika. Mówię tu w szczególności o fragmentach dotyczących matki i ojczyma. Powinna czuć do nich większą niechęć, żal. Przecież traktowali ją jak przedmiot. A ten fragment z perspektywy małej Analise? Zwłaszcza tam powinno się coś pojawić. Żadne dziecko słysząc, że rodzice go nie chcą, nie reaguje tak spokojnie. W tych kilku akapitach nie przeczytałam o żadnym żalu, pragnieniu miłości, akceptacji. Były tylko suche fakty.

Rozdział 2, 3 i 4

            Nie przekonuje mnie ta historia z pierścionkiem. Na początku Analise powtarza, jak bardzo nienawidzi Notta. Wszystko się zmienia, gdy ten daje jej pierścionek zaręczynowy. Mam w swoim życiu kilka osób, których szczerze nienawidzę i choćby kupiły mi willę z basenem, łącznie z egzotyczną wyspą, na której się ów budynek znajduje – nadal bym się do nich nie przekonała. A tymczasem u Ciebie, Analise zmienia całkowicie swój stosunek do chłopaka i piszesz, że traci przy nim zdrowy rozsądek. To chyba jeden z symptomów zakochania, prawda? Nie uważasz więc, że za szybko próbujesz połączyć tych dwoje?
            Dialogi, dialogi, dialogi. Wiem, że pisanie ich to prawdziwa sztuka. Ciężko przekazać słowa naszych bohaterów tak, żeby brzmiały prawdziwie i pasowały do ich osobowości. Nie jest jednak ciężko, urozmaicać ich wypowiedzi, opisywać targające nimi uczucia, gdy mówią, o czymś dla nich ważnym, skupiać się na ich ruchach, mimice twarzy… Wtedy czytelnik będzie tak zaabsorbowany wyobrażaniem sobie sytuacji i oczarowany jej realistyką, że przymruży oko na nieidealne dialogi. Pamiętaj o tym i staraj się lepiej przybliżać sytuację, w której znajdują się postacie podczas rozmowy. Uwierz, że nic nie działa lepiej na wyobraźnię czytelnika niż bogate opisy.
            I się wyjaśniło. Cieszę się, że Twoja bohaterka nie ma rozdwojenia jaźni tylko ten pierścień tak na nią zadziałał. To wiele wyjaśnia i zdecydowanie stawia ten wątek w lepszym świetle. Rozdział trzeci, moment w Zakazanym Lesie – genialny. Po raz kolejny powiem, że najlepiej wychodzi Ci trzymanie czytelnika w napięciu. Aż serce zaczyna bić szybciej. Tylko jedna rzecz psuje mi to całe, dobre wrażenie. A mianowicie entery. Praktycznie każde zdanie jest w innym akapicie. Rozdziały zaczynasz normalnie, a potem bum. I znów jedno zdanie, jeden akapit. Fakt, można tak pisać, ale nadużywanie tego jest również błędem, więc postaraj się to ograniczać.
            Może i Analise nie ma rozdwojenia jaźni, ale matka już chyba owszem. Najpierw wywrzaskuje w pierwszym rozdziale, że córka jest jej obojętna i chętnie by się sama jej pozbyła, a teraz nagle przychodzi do szkoły i staje się nadopiekuńczą, irytującą mamusią? Moim zdaniem to się nie trzyma całości.
            Zaczynasz także nadużywać wulgaryzmów. We wcześniejszych rozdziałach przymrużałam na to oko, bo używane były tylko w dialogach, jako wypowiedzi bohaterów. Uznałam, że chcesz pokazać tym ich ślizgoński temperament, ale gdy zaczynasz w każdym zdaniu używać słowa pieprzyć, to nerwy mi puszczają. Wiem, że są to przemyślenia Analise i być może mają wyrażać jej złość czy irytację, ale można przedstawić to innymi słowami. Popracuj nad tym, bo osobiście nie trawię wulgaryzmów w opowiadaniach. I znam wiele osób, które podzielają to zdanie. W końcu pisząc opowiadanie, tworzysz literaturę, a nie język podwórkowy.

 

Rozdział 5 i 6:

            Powinnaś dobrze przemyśleć sobie cały ten wątek z pierścionkiem. Za łatwo trafił on na rękę Analise i za łatwo, jak się potem okazało, można się było go pozbyć. Do fabuły niewiele wnosiła ta błyskotka, a strasznie dużo namieszała. Takie jest moje zdanie na chwilę obecną. Ale nie wiem, może za kilka rozdziałów znów mnie czymś zaskoczysz.
            Mam jeszcze kilka uwag i zastrzeżeń, ale to już w poszczególnych punktach poniżej.

             1. Fabuła/Wątki 6/10

            Rozpoczęłaś kilka wątków, a napisanych masz zaledwie sześć rozdziałów. Analise, jako przyszła żona Notta, jej zadanie, Potter, jej rodzina prawdziwa rodzina, jak i ta przyszywana. Draco – jego zadanie oraz plany. Tajemnicze zadanie Marylin. Już widzę, że wysoko postawiłaś sobie poprzeczkę, jeśli chcesz je wszystkie ciekawie zakończyć.
            Muszę przyznać, że cała historia z Nottem jest niebanalna i można wyciągnąć z niej wiele ciekawych informacji. Proponuję Ci, abyś napisała coś więcej o jego rodzinie. Spróbuj wytłumaczyć, dlaczego jest taki a nie inny.
            Jedyne, co mi się nie spodobało, to ten pierścionek, ale wspomniałam o tym wyżej. Te wydarzenia są zbyt naciągane i podważają realizm Twojego opowiadania. 

            2. Rozwinięcie akcji 4/6

            Coś tam u Ciebie postępuje, ale za mało skupiasz się na wątku Pottera. Fabuła Twojego opowiadania jest tak rozbudowana, że sprawiasz wrażenie, jakbyś sama do końca nie wiedziała, na czym się skupić i pomijasz przez to najważniejsze kwestie. Mam wrażenie, że Harry i zadanie Analise jest tylko jakimś epizodycznym zdarzeniem, a tymczasem to na tym chcesz oprzeć całe opowiadanie. Tak mi się przynajmniej wydaje po przeczytaniu tych kilku rozdziałów.

            3. Świat przedstawiony 5/10

            Opisy, opisy, opisy! Prolog jest genialny, scena w Zakazanym Lesie też. Widać, że potrafisz sprawić, żeby czytelnik miał dreszcze na plecach, ale prawie w ogóle nie korzystasz z tej niezwykłej umiejętności.
            Poza tym, jak wspominałam wcześniej, za mało opisów sytuacji, otoczenia podczas dialogów. Nie wspominasz nic o mimice twarzy rozmówców, ich reakcjach, gestach. Zanim zaczniesz pisać następny rozdział, weź do ręki jakąkolwiek książkę i przeczytaj ze dwa-trzy rozdziały, zwracając szczególną uwagę na dialogi. Przyjrzyj się, jak autor opisuje to, co dzieje się podczas wymiany zdań między bohaterami. Myślę, że to powinno Ci, chociaż trochę, pomóc. 

            4. Bohaterowie 5/10

            Chciałam wypowiedzieć się o każdym z nich osobno, ale stwierdziłam, że to nie ma sensu. Dlaczego? Bo mam wrażenie, że wszyscy są tacy sami. Brakuje mi u nich cech, które byłyby charakterystyczne tylko dla nich i dla nikogo innego. Dajmy na to Draco. Uważam go za jedną z najciekawszych i najbardziej skomplikowanych postaci, jakie stworzyła pani Rowling. Z jego wnętrza można wydobyć tak bardzo ciekawą historię dzieciństwa uzasadniając tym jego obecne zachowania. A u Ciebie dostrzegłam tylko jedną, charakterystyczną dla niego cechę – płaczliwość. Niestety nie pasuje mi to do niego. Nie sądzę, żeby taki ojciec jak Lucjusz, pozwolił swojemu synowi na takie zachowanie. Skoro już mowa o Lucjuszu. Nie wiem, czemu u Ciebie stał się nagle takim kochającym ojcem i wujkiem. To również wydaje się dziwne.
            Wspomnę jeszcze o Analise i Teodorze. Ta pierwsza, jako główna bohaterka, powinna być przez Ciebie najbardziej dopracowana. A tymczasem jest najbardziej niezdecydowana i niezdefiniowana z nich wszystkich. Raz jest chamska, a raz potulna jak aniołek. W jednej sytuacji pokazuje ślizgońskie pazurki, a w drugiej sprawia wrażenie, jakby całkowicie nie nadawała się do Domu Węża. A Nott? Rozumiem, że należy do postaci o czarnym charakterze, ale nadal uważam, że powinnaś jakoś to zło uzasadnić. W końcu nikt się taki nie rodzi, dopiero świat i życie nas kształtuje.

  

            5. Dialogi/Narracja 5/10

            Wszystko, co powinnam tu zawrzeć, umieściłam już wcześniej, ale powtórzę. Skup się na opisach przy dialogach, dodaj pazur, chociaż niektórym ze swoich postaci i błagam, niech Draco przestanie się ciągle mazgaić. 

            6. Styl 3/4

            Obcinam jeden punkt za ten nieszczęsny brak opisów. Widzisz, jak to się za Tobą ciągnie? A mi utrudniało czytanie. Ale poza tym wszystko jest w porządku. 

            7. Oryginalność 10/10

            Chwilę się nad tym zastanawiałam, ale koniec końców doszłam do wniosku, że nic, co pojawiło się do tej pory w Twoim opowiadaniu, nie było jeszcze nigdzie powielone. Najciekawsze z tego wszystkiego jest uwiedzenie Pottera, dlatego postaraj się bardziej na tym skupiać i szybciej zacząć rozwijać ten wątek.
            Plus również za postacie. Analise, Marylin, Kate… W końcu są tylko Twoje. A to zdecydowanie dopisuje się do tego punktu. 

Poprawność 13/20

PROLOG:

            Chciał mi dać wyraźnie do zrozumienia, że on nie czeka, że za nieposłuszeństwo czeka kara. – Powtórzenie.

            Moja ciotka wyrażała smutek. – Mina ciotki może wyrażać smutek. Ciotka sama w sobie nie, skoro nie odzywała się słowem.

            Wyraźnie było widać, że chciała aby to jak najprędzej się skończyło. – Przecinek przed aby.

            Draco chciał sprawić wrażenie twardego, ale gdy nasze spojrzenia się spotkały najzwyczajniej w świecie dał ponieść się emocjom. – Sprawiać. Przecinek przed najzwyczajniej.

            Powoli odwróciłam się aby spojrzeć raz jeszcze w szkarłatne ślepia. – Przecinek przed aby.

ROZDZIAŁ 1:

            Draco, mając ogromne łóżko nie miał nic przeciwko. – Powtórzenie. Brak przecinka przed nie. To zdanie to takie trochę masło maślane, pomyśl nad jego zmianą, np. Draco miał ogromne łóżko, dlatego nic nie stało na przeszkodzie, abyśmy spali razem.

            - Tak myślałam, że cię tu znajdę – oznajmiła pozwalając sobie na lekki uśmiech – znowu rozmawialiście? – Kropka po uśmiech i znowu z wielkiej litery.

            Czyli, że zostało jeszcze mnóstwo czasu – zauważyłam, mając nadzieję, że jakoś się z tego wywinę. – Przecinek przed że jest w tym przypadku zbędny.

            Kiwnęła tylko głową na wznak, że tak i miała już wychodzić kiedy dodała szeptem. – Na znak. Przecinek przed  kiedy.

            Zawsze tak robiłam gdy się czegoś bałam. – Przecinek przed gdy.

            (…)to ja muszę się z nią użerać! – krzyknęła matka – zgodziłeś się na to abym ją zatrzymała – dodała nieco spokojniej – miałeś mi pomóc Wiktorze, obiecałeś. – Kropka po matka i zgodziłeś wielką literą. Dalej to samo. Kropka po spokojniej i miałeś wielką literą.

            - Czy ty w ogóle siebie słyszysz?! – zaśmiała się nerwowo – Kropka na końcu.

            Może gdybym znała swojego prawdziwego ojca uchroniłby mnie przed tym? – Przecinek przed uchroniłby.

            Nie wiem jaki jest. – Przecinek przed jaki.

            -Mógłbyś dać sobie spokój z tymi idiotycznymi żartami – syknęłam – nie denerwuj mnie, proszę. – Jak wyżej. Kropka po syknęłam i nie wielką literą. Ten błąd będzie przewijał się jeszcze przez następne/wszystkie rozdziały.

            - Robisz z tego wielką aferę, a ja nawet nie widzę szczególnego powodu – powiedział już nieco poważniej – Nottowie mają świetną reputację(…) – Kropka po poważniej.

            – a stąd, że odkąd pamiętam nienawidziłam Notta. – A wielką literą. Przecinek przed nienawidziłam.

            Nie wyobrażam sobie życia z nim, a jego pieniądze czy tę świetną reputacją jak to ująłeś, mam głęboko w nosie – warknęłam. – Reputację. Przecinek przed jak.

            - Nie zaprzeczam – odparł – Nott to świnia, jakich mało ale… - Kropka po odparł.

            - Daj spokój – prychnął – w przeciwieństwie do Notta wyrównuję urodą i urokiem osobistym – przewróciłam oczyma, po czym wstałam i skierowałam się ku wyjściu. – Kropka po prychnął i w wielką literą.

            Schodami zeszłam na dół po czym skierowałam się do salonu. – Przecinek przed po.

            – ale mogłabyś zrobić coś z – tutaj wskazał na moją twarz – wyglądasz przeraźliwie blado. – Ale wielką literą, wielokropek po z, tutaj wielką literą, kropka po twarz i wyglądasz znów wielką literą.

            - Przecież zawsze jestem  - nie ukrywałam zażenowania w moim głosie – nic nie da się z tym zrobić. – Nie wielką literą, kropka po głosie, nic wielką literą.

            - Anthea i Wiktor nie przybędą – powiedział jakby do siebie – ale to nawet dobrze, nie potrzebuję tutaj niepotrzebnych konfrontacji. – Kropka po siebie i ale wielka literą.

            Zawsze gdy w nie dłużej popatrzyłam robiło mi się najzwyczajniej w świecie niedobrze. – Przecinek przed gdy i robiło.

            - Panienka Roosevelt pozwoli, abym oddał ją wybrankowi jej serca – walnęłam go lekko w bok, a gdy skierowałam wzrok w stronę wejścia ujrzałam moją przyszłą rodzinę. – Przecinek przed ujrzałam.

            Jej piwne małe oczka były przesączone fałszem(…) – Przecinek przed małe.

            - Witaj Analise – Przecinek w środku.

            - Chyba nie pozwolimy aby to wszystko ostygło. – Przecinek przed aby.

            Draco odetchnął i zasiadłszy obok mnie od razu rzucił się do jedzenia. – Przecinek przed od.

            Sprawiał wrażenie jakby w ogóle cała ta sytuacja go nie obchodziła(…) – Przecinek przed jakby.

            - Oczywiście – po czym odeszli. – Brakuje tam czegoś w stylu powiedziała, rzekła, przytaknęła albo czegoś jeszcze innego. Wszystko zależy od Twojego pomysłu.

            - Pani Malfoy – dobiegł mnie głos Notta – czy pozwoli pani abym zabrał Analise na przechadzkę po ogrodzie? – Kropka po Notta, czy wielką literą.

            - Słuchaj, do ślubu jeszcze dużo czasu – przerwałam mu – a może w ogóle się nie odbyć. – Po mu kropka, a wielką literą.

            - Kto wie? – zagadnęłam – może stanie się coś  takiego, że w niewyjaśnionych okolicznościach padniesz ofiarą jakiegoś morderstwa? – Kropka po zagadnęłam, może  wielką literą.

            - Analise, Analise, Analise – zaczął – nie uwolnisz się ode mnie – zaśmiał się – jesteśmy zaręczeni, a to – z kieszeni szaty wyjął srebrny pierścionek. Nie był w nic zapakowany mimo to od razu przykuł moją uwagę. – będzie tego wystarczającym dowodem. – Kropka po zaczął, nie wielka literą, kropka po się, jesteśmy wielką literą, wielokropek przed będzie.

            - Piękna i pusta – zaczął przyciągając sylaby i tym samym zbliżając się do mnie – taka właśnie jesteś. – Kropka po mnie, taka wielką literą.

            - Pocałuj mnie – to nie byłam ja, ale słowa wydostały się z moich ust – pocałuj mnie, Teodorze. – Kropka po mnie, to wielką literą, kropka po ust, pocałuj wielką literą.

ROZDZIAŁ 5:

            - Pani profesor! – doszedł mnie głos Lavender Brown – ale dlaczego pani tak uważa? – Kropka po Brown, ale wielką literą.

            - Możesz mi wyjaśnić – zwróciłam się do Marylin – co m tu robimy? – Kropka po Marylin, co wielką literą. 

            Nie wiedziałam co o tym myśleć. – Przecinek przed co.

            - Naprawdę nie mam ochoty, poza tym muszę napisać esej dla Binsa, zapomniałaś? – Duch uczący Historii Magii w Hogwarcie nazywał się Binns. Przed dwa s.

            - Binsa? – zdziwiła się – pewnie już o tym zapomniał. ­– Binnsa. Kropka po się, pewnie wielką literą.

            - Wolę być czysta – oznajmiłam – zobaczymy się na eliksirach. – Kropka po oznajmiłam, zobaczymy wielką literą.

            Postanowiłam jak na razie o tym nie myśleć, i poszukać jakiejś książki, która pozwoliłaby mi o tym - choć na chwilę - zapomnieć. – Przecinek przed jak, natomiast ten przed i jest niepotrzebny.

            pani Piece – Bibliotekarka nazwała się Pince.

            (…)zabrałam się za szukanie jakiegoś wolnego miejsca. Po chwili wypatrzyłam sobie dogodne miejsce, pomiędzy dwoma regałami. – Powtórzenie + przecinek przed pomiędzy jest niepotrzebny.

            (…)nagle rzucił się na mnie, i wyrwał mi podręcznik – Przecinek przed i jest niepotrzebny.

            Słyszałam o wizycie Twojej matki w Hogwarcie, i tym przykrym incydencie z młodym Nottem – To samo po raz kolejny. Usunąć przecinek przed literką i.

            Nie odpisał na żadne z moich listów – Żaden.

            Całuję Narcyza – Przecinek po całuję.

            Ne musiałam długo czekać, aby spojrzał w moją stronę – Nie.

            Baaaise! Mój jedyny – Blaise.

            a swoją drogą, gdzie Balise? – Blaise.

            ale… nie bódź go! – Budź.

            Nie mogłam znieść jego ględzenia, i wzrokiem próbowałam odnaleźć kogoś znajomego. – Po raz kolejny. Przed i nie stawiamy przecinka.  

            Zauważywszy moje spojrzenie uśmiechnął się cynicznie i szedł w moją stronę. – Przecinek przed uśmiechnął i ruszył zamiast szedł.  

            Dałam się podstępowi, i włożyłam wtedy na siebie ten pierścionek. – Nie można dać się podstępowi. To wyrażenie jest nieprawidłowe. Przed i nie powinno być przecinka.

ROZDZIAŁ 6:

            Wiesz Parvati? – Przecinek w środku.

            (…)wiedzieliśmy jaki los szykuje Voldemort dla Hogwartu – Przecinek przed jaki.

            odezwała się Marylin obdarowując mnie spojrzeniem pełnym satysfakcji – Przecinek przed obdarowując.

            Sok dyniowy, który przeszło mi pić wylądował na stole. – Przecinek przed wylądował, przyszło zamiast przeszło.

            Nie wiem co mu znowu strzeliło do głowy, ale wyczuwałam, że to naprawdę coś ważnego. – Przecinek przed co.

            Wielkie gotyckie okna wychodziły na widok jeziora(…) – Przecinek przed gotyckie. Wyrażenie wychodziły na widok jeziora nie jest poprawne. Lepiej będzie, np.: Za wielkimi, gotyckimi oknami rozpościerało się jezioro.

            Momentami jest nawet znośny, i powiedziałabym, że czasami potrafi… zaimponować kobiecie. – Przecinek przed i jest zbędny.

           

            Na zakończenie. Polecam Ci poczytać zasady zapisywania dialogów. Sama nie zawsze wiem, co i jak powinno być naskrobane, ale polecam tę stronę - klik. Jasno wszystko objaśnia.
            Pamiętaj również, że przed i nie ma przecinka. Jedynym wyjątkiem jest, gdy piszemy, np.: Niebo było i trochę niebieskie, i trochę różowe.
            Widzę również, że znalazłaś Betę. To dobrze, wiele Ci to ułatwi. Zresztą widać, że w ostatnim rozdziale jest już o wiele mniej błędów. Od razu lepiej się czyta!

Dodatki 3/5

            Punkt za uporządkowane i czytelne linki oraz podstronę o blogu.
            Punkt za bohaterów, bo warto poznać, jak wyglądają. Poza tym lubię, jak do każdego bohatera, autor/autorka dobiera cytat. To nas zmusza do zastanowienia się nad daną postacią.
            Punkt za muzykę w tle.
            Za autorkę nie przyznaję punktu, bo napisać kilka suchych informacji o sobie każdy potrafi. A sztuką jest ująć swoją historię w takie słowa, by zaciekawić.

Podsumowanie 3/5

            Przyznaję trzy punkty na zachętę. Bo widzę, że masz potencjał. Wystarczy, że będziesz pracować, pracować i jeszcze raz pracować, a coś czuję, że jeszcze kiedyś o Tobie usłyszę.

Ilość zdobytych punktów:

68 punktów, czyli Żuczek [Dostateczny – 3]

            Gratuluję i jeszcze raz zachęcam do dalszego szlifowania swojego talentu!