[10] sayuko-yaoi.blogspot.com

Adres bloga: sayuko-yaoi

Oceniający: Ola (z małą pomocą Dominiki)

Autor: SaYuKo

Ocena: Standardowa

Okładka (3/5)

Wchodzę na blog i pierwsze, co mnie „uderza”, to tytuł. Miałam wrażenie, że się pomyliłam, ale nie – każde słowo zaczęłaś dużą literą. Zabolały mnie wszystkie zęby. Coś ci wyjaśnię:

PoKeMoN! – to była bajka. Podobny zapis nazywamy pokemonizmem. Poważnie zahaczasz o niechlujny, młodzieżowy slang internetowy. Pospolite pokemonizmy powodują zubożenie języka polskiego, tak samo jak nadmierne używanie wulgaryzmów, które zastępują ładne słowa.  Nie jest to kwestia wizualizacji (tak, przeczytałam ocenę twojego bloga na innym portalu, łącznie z komentarzami. Mogę stwierdzić, że poruszyła góra 30% tego, co można by powiedzieć. Zostawmy to, nie jestem od komentowania ocen koleżanek).  Dobrze, pokemonizm można wykorzystywać w komentarzach, pisząc sms, pseudonim, ale w prozie? Tym bardziej w tytule opowiadania. Nie jesteśmy w podstawówce, pisanie prozy wymaga jednak większego szacunku dla odbiorcy i dbałości o poprawny zapis. Niejeden zrobiłby kwaśną minę. Kwestię wizualizacji wyczerpuje pomarańczowy kolor, w zupełności wystarczy.

Co do opisu bloga – wielokropek przed i po zniosę, kolor niech będzie, tylko przestawiłaś szyk zdania. Powinno być: …bo nigdy nie wiadomo, do czego może przydać się papier toaletowy…

sayuko-yaoi, czyli liczę na sceny związane z paringiem.  Jestem ciekawa jak je napiszesz.

Grafika (8/10)

Delikatny, prosty, jasny szablon, bardzo czytelnie. Czyżby postaci z boku były bohaterami? Myślę, że tak. Istotny jest każdy element. Szczególnie zaintrygował mnie papier toaletowy pod stopami brunetki/bruneta. Dopiero z czasem zorientowałam się, że są to mężczyźni. Zastanawiam się co oznacza zwój, który trzyma w ręce „blondynka”. Może do tego też dojdę. Przyjemne kolory – biel, trochę pomarańczy, czerni. Wszystko utrzymane w spokojnej tonacji.  Pod opisem strona główna, o autorce, blogu, archiwum, linki, czyli wszystko, co potrzebne. Dodałabym jeszcze spamownik, ale to już kwestia woli autorki. Daty drukowanymi literami – nie wiem dlaczego, ale myślę, że pasują. Co do wpisów – na stronie głównej są tylko fragmenty, a reszta otwiera się po kliknięciu w tytuł lub odnośnik.  Ciekawy pomysł, chociaż przy blogach tematycznych nie polecam dzielenia notek na wstęp i treść. Utrudnia to szybkie czytanie. Czcionka Adelyne, 13.5, ale trzeci rozdział piszesz Time New Roman, czyli nie wszędzie jest tak samo, a powinno. Pisz jedną czcionką, nie wprowadzaj zamętu. Odradzam Adelyne. Piszemy czcionką jak najbardziej czytelną.  Tekst wyjustowany – w porządku. Nie mam zastrzeżeń.

Treść (40/60)

Rozdził I

Używasz mnóstwa wulgaryzmów, których nie zacytuję ze względu na kulturę osobistą. Chwilami brzmi to bardzo kolokwialnie, wręcz niesmacznie, jak bezczelna parodia lub anime dla dorosłych.

Myślałam, że będzie to poważna sensacja z elementami yaoi i komizmu, a pierwszy rozdział opiera się tylko na błahym kłopocie – kto ma płaski, a kto babski tyłek. Czy to problem wart uwagi? Gdzie obiecana akcja? Na razie jest tylko podrzędna seksualna komedia. Nie mam o czym pisać, ponieważ choć mówisz o misji, poważnym zadaniu, bohaterowie są tak dziecinni, że na myśl przychodzi tylko szkoła. Powinnaś skupić się na zadaniu, nie mówić tylko o dupie, za przeproszeniem. Pociągnij akcję, rusz do przodu. Niech coś robią, knują, walczą z wrogiem. Troszkę się opanuj. Zrób sensację z elementami komedii, dodaj wątki. Nie dzieje się nic poza tym, że cały świat kręci się wokół tyłków dwóch chłopaków przebranych za kobiety. Czekam na akcję z poważnym konfliktem i liczę na to, że ją odnajdę.

Być może powinnam ugryźć się w rękę, zanim to napisałam, ale musisz poprawić wiele rzeczy.

Rozdział II

Pytam – gdzie zniknęło zadanie bohaterów? Misja? Główny wątek? Najważniejsze – po co powstał na samym początku, stworzył nastrój grozy, powagi, by chwilę później ustąpić miejsca czterem literom i nie pojawić się do tej pory?  W tym nie ma nic innego, całe przygotowania do akcji mówią o jednym. Czytając, że mają zadanie, automatycznie liczę na niebezpieczeństwo, grozę, szybką akcję, sensację, może nawet elementy kryminalne – bo takie zrobiłaś wrażenie. Nie chcę żebyś czuła się obrażana, nie mówię o tobie, tylko o opowiadaniu, ale naprawdę – postaraj się rozwinąć konflikt i ogranicz wątek czterech liter. Zakład o tyłek na misji, a konkretnie – kto poderwie więcej facetów, będąc przebranym za kobietę, mój Boże… Widzisz i nie grzmisz. Przez to misja wydaje się być błahostką jak kłótnia przedszkolaków o lizaka. Misja wymaga odrobiny powagi. Nie mówię, że dużo, troszkę. Czekam na akcję główną, do której oba rozdziały nie wniosły zupełnie nic.

Napchać w majtki papieru toaletowego, by nie mieć płaskiego tyłka ? Pomysłowe, dobrze. Tylko wszystko jest takie… strasznie naiwne. Zrób coś z tym. Użyj wreszcie innego ośrodka mózgu, który z pewnością posiadasz, i napisz o misji drużyny 7.

Rozdział III

Sakura – postać zbawienna dla misji drużyny 7. W końcu ktoś, kto popchnie akcję do przodu. Może pojawi się główny wątek, na którym początkowo oparłaś przebieg akcji? Zboczyłaś z drogi, ale powracasz na właściwy szlak. Teraz akcja robi się sensowna, a „specyficzny humor” mniej drażniący.

Zauważam wiele kolokwialnych słów, wyrażeń, które tworzą wrażenie niechlujstwa i braku szacunku dla czytelnika. Do tego paring Naruto – Sasuke, bardzo kontrowersyjny i dziecinny. Po słownictwie mam wrażenie, że czytam raczej hentai, pewnego rodzaju porno anime, ale nie znalazłam żadnej informacji. Rozumiem, taki humor, ale bez przesady. Tworzysz ff, nie hentai, do którego niewiele brakuje. Nie mówiąc już o tym, że w anime nie ma przekleństw, scen związanych z seksem, a często nawet pocałunków, czyli postawiłaś na swobodę. Wiem, że to kwestia wolnej wyobraźni autora.

Powoli przestajesz mówić tylko o tyłkach, dzięki czemu fabuła robi się ciekawsza. O tak, brawo za Sakurę. Muszę przyznać, że kiedy złapała Sasuke za tyłek wypchany papierem toaletowym, poczerwieniała i zgłupiała, nie powstrzymałam śmiechu. Wprowadzasz elementy komiczne, które, gdyby były ubrane w ładniejszy język, stworzyłyby świetny klimat.

Kobieta w łazience – kim jest, czy coś znaczy? Wydaje się, że nic, ale jak zwykle myślę inaczej.

Rozdział IV

Jestem zaskoczona – Sakura nie zorientowała się, że Sasuke ma w majtkach papier toaletowy i myślała, że to cellulit, kiedy złapała go za tyłek? Naprawdę mogłaby być aż tak naiwna i głupia? Na szczęście Naruto ją wybronił. Dobrze, że dziewczyna stawia na pracę i jest konsekwentna. Dzięki niej fabuła nabiera tempa. Kiedy Naruto wypluł krewetkę, którą się dławił, na buty Orochimaru – nawet zabawne. Zaczynasz nadawać opowiadaniu głębszego sensu, fabuła przestaje być naiwna, tylko język wciąż jest słaby. Mniej wulgarny, ale wciąż niechlujny. Mimo to widać różnicę – jest lepiej.

Rozdział V

Nimfadora – Naruto nie mógł wymyślić gorszego imienia, prawda? Kojarzy się z nimfą. Po raz kolejny mowa o zakładzie. Zaraz pomodlę się o Sakurę, by przystawiła chłopaków do pionu. W końcu mają misję.

Za chwilę zbawienie – super szybka akcja. Zaczyna się, gdy do akcji wkracza Sakura.

Poza tym – chyba wymieniałaś dziewczynę, którą Naruto chciał wyrzucić przez okno, gdy okazała się być szpiegiem? To ona płakała w toalecie? Błyskotliwy Naruto i jego pomysły. Zaczęłam się śmiać, dobry znak.

Szczerze mówiąc – nie wiem jak skomentować, ponieważ akcja dotyczy tylko jednego wątku – dziewczyny, która jest szpiegiem, więc to na tyle.

Rozdział VI

Poważniejsze kłopoty i poważna akcja, w końcu. Być może się doczekałam. Zobaczymy. Śmiałam się, kiedy napisałaś, że uśpioną dziewczynę wynieśli przed lokal, ponieważ opisałaś akcję z dużym humorem. Sama w sobie wygląda groźnie – nie wiemy, co stanie się z nieznajomą i dokąd pojechała przypadkową taksówką. Słownictwo było właściwe, już lepiej. Mam nadzieję, że tak pozostanie, ponieważ fabuła nabiera kolorów i zasługuje na ładny zapis.

Sakura ciągle zmienia zdanie. Nie wiem – mizdrzy się do Sasuke? Czuję, że robi to również Naruto, co jest uzasadnione – mówiłaś o yaoi. Tworzysz komedię. Wystarczy poprawić styl, by wyszło coś ciekawego. Cieszę się, że to robisz. Potrafisz eliminować własne błędy.

Swoją drogą Naruto ma świetne pomysły, chociażby ten z wymiotami w łazience, by wróg go nie zdemaskował. Piękny motyw z żurawiami, które składał. Ładny opis, więcej takich. Zaczynasz wyciągać coraz więcej z pozornie naiwnej fabuły – oby tak dalej. Przyduś ją jak cytrynę.

Rozdział VII

„Coś ci wystaje” – dobre. Wprowadzasz prawdziwy humor, dużo mniej nieudolny. Jest to coś zupełnie innego niż w anime. Chwileczkę, co Kakuzu i Hidan robili w damskiej toalecie? Ktoś zasugerował im, że szpieg ukrywa się w jednej z kabin? Poza tym dla mężczyzny wejście do damskiej toalety w innym celu niż dla żartu jest wstydem. Nie wiem, ale powinni być bardziej zakłopotani niż źli.

Dostrzegam ciekawe momenty pisane językiem odpowiednim do okoliczności – ciągłe przekomarzania, ale na wyższym poziomie językowym. Wyobraziłam sobie minę Sakury i jej różowe włosy, gdy wyszło na jaw, że tyłek Sasuke to nie zaawansowany cellulit, ale papier toaletowy. Świetne zagranie.

Naruto pomylił Paina z Paintem? Troszkę głupie jak na jego pomysłowość. Zauważyłam nieciekawe słowo „srajtaśmowych” oraz dialog bez wykrzyknika, gdzie musi być. Sasuke użył żurawi Naruto, by wypchać nimi majtki – cóż za desperacja.

Szczerze – czekam na kolejny rozdział, ponieważ piszesz coraz lepiej i akcja robi się ciekawa. Pamiętaj, że wszystko jest dla ludzi ( wulgaryzmy, kolokwialne zwroty), ale ZAWSZE z umiarem.

1) Fabuła/wątki (6/10)

Fabuła nie jest spójna. Na początku pojawia się tajna misja, poważne zadanie dla drużyny 7, by chwilę później ustąpić miejsca czterem literom, które zawładną opowiadaniem. Przez dwa rozdziały nie mówisz o niczym innym i nie prowadzi to do rozwoju akcji. Specyficzny humor – rozumiem, ale przesadziłaś, najpierw podając elementy sensacyjne, poważne, a później z męskich tyłków robiąc główny temat. Tymczasem ten najważniejszy zniknął jak kamfora. Na szczęście pojawia się Sakura, która przystawia chłopaków do pionu i w końcu, choć powoli, wracasz do głównego wątku – misji. Dostrzegam paring Naruto – Sasuke. Wątek dość nikły, ale jest. Do tego Sakura jako jędza, klan Uchiha, misja drużyny 7, szczeniackie wygłupy chłopców. Na pierwszy plan wychodzi wątek tyłków chłopaków. Byłoby zabawnie, gdyby nie język, jakim się posługujesz, ale o tym dalej. Nie rozumiem kilku faktów, które są nielogiczne i próbuję przejść na tok myślenia autorki, ale nie mogę. Może powinnaś pomyśleć w którym kierunku warto pójść?

2) Rozwinięcie akcji (4/6)

Początkowo fabuła się rozproszyła, utkwiła w miejscu. Akcja zmieniła się w dziwne przekomarzania dziecinnych bohaterów. Później nabierasz tempa, coś się dzieje, są schody. Jakbym zobaczyła drugie oblicze narratora. Spokojnie, wolno, bez większych zmian i nagle bum, idziesz do przodu. Sakura zbawiennie wpłynęła na wygłupy chłopaków, którzy zmuszeni do udawania kobiet, kompletnie sobie nie radzili. Jedyne, co robili, to rozmowy o swoich tyłkach. Już myślałam, że na tym zakończysz całe rozwinięcie akcji. Z trudem z tego wybrnęłaś. W szóstym i siódmym rozdziale akcja została poprowadzona na tyle umiejętnie, by poczuć nastrój grozy, strach.  Wszystko się zmienia, zastrzyk emocji, za co dostaniesz pochwały. Poza tym mniej kolokwializmów, które tyle lat tępiono na polskim, wulgarnego słownictwa, jakie uzasadnia jedynie „bo tak, a nie inaczej”. Przede wszystkim ładniejsze, pełniejsze, sensowne zdania. Rozwijasz się, chociaż czeka cię dużo pracy nad wykreowaniem własnego stylu, który będzie godny przyjęcia przez publikę.

3) Świat przedstawiony (6/10)

Opisy, przede wszystkim za mało i zbyt infantylne. Nie zawsze dokładne.  Kiedy narrator wyraża się w identyczny sposób, co bohaterowie, coś jest nie tak. Słownictwo przede wszystkim. Używasz w narracji identycznych zwrotów, co w dialogach. Narrator i bohater to tak naprawdę dwie osoby, zupełnie różne i tak samo ciekawe. Tekst nie powinien zlewać się w całość. Poza tym bohaterowie są zupełnie różni, a wyrażają się identycznie (oprócz Sakury). Używają podobnych słów, wulgaryzmów. Musisz popracować nad tym, by wstawki od narratora i dialogi pisać nieco innym językiem. Sam narrator powinien być mniej wulgarny i trzeźwo myślący, logicznie. Gdyby ktoś nie znał „Naruto”, z opisów nie zrozumiałby o co chodzi i kim są bohaterowie, ponieważ niezbyt drobiazgowo przedstawiasz postaci i sytuacje.

Na każdym kroku napotykam „specyficzny humor”, który początkowo niszczył treść swoją wulgarnością i sporą ilością kolokwialnych zwrotów, ale z czasem zrobiło się wesoło. Muszę przyznać, że nawet zabawnie. Sama fabuła zrobiłaby spore wrażenie, gdyby nie pierwsze rozdziały pisane niechlujnym językiem. Czytam dalej i zaobserwowałam, że tekst mnie wciągnął, czyli plus dla ciebie. Zmieniasz coś na lepsze.

4) Bohaterowie (8/10)

Wypowiem się na temat trzech bohaterów, ponieważ inni, którzy pojawiają się na chwilę, są za mało opisani. Ktoś, kto nie oglądał „Naruto”, nie wyobrazi sobie ich wyglądu i charakteru. Natomiast w mojej kwestii nie leży opisanie bohaterów takimi, jacy są w anime. Mogę podsumować tych, których dokładnie zobrazowałaś.

Sakura Haruno – mogłaby zdecydować się co czuje do Sasuke. Mam wrażenie, że jest dokładnie taka, jak w anime – uwielbia się wymądrzać, jest ostra, praca przede wszystkim. Silna, choć czasem wydaje mi się, że głupia. Szczególnie w scenie, kiedy złapała Sasuke za pośladki i nie przyszło jej do głowy, że to nie naturalne kształty. Często ściąga chłopaków na ziemię, przypomina o ważnej misji. Dzięki niej fabuła układa się w całość. Może nawet gdyby nie ona, kompletnie rozbiłabyś opowiadanie jednym wątkiem, który wyszedł na pierwszy plan – czyli kompleksy chłopaków z ich tyłkami. Na szczęście ostra Sakura kontroluje sytuację.

Sasuke Uchiha – nie zauważa, że Sakura go „lubi”. W opowiadaniu do jego postaci dodałaś kilka cech. Ma kompleksy, które usilnie stara się zwalczyć, jak zwykle silny i dumny. Najbardziej ze wszystkich ciąży mu tajna misja, a konkretnie – przebranie. Pierwszy podejmuje działania i mimo wszystko stara się być męski. Nie wiem, czy mój tok myślenia idzie w dobrym kierunku, ale zauważam, że ma władczy charakter.

Naruto Uzumaki – jak zwykle pomysłowy, choć pomysły ma szalone, błyskotliwy, u ciebie trochę przestraszony, niepewny. Może nawet niezdarny (złamał obcas, podarł rajstopy itp.) Wydaje mi się, że najpierw coś zrobi, a później pomyśli, działa pod wpływem emocji. Jest też sprytny. U ciebie związany z wątkiem yaoi – paring Naruto i Sasuke. Nikt nie dostrzega jego ekscytacji, kiedy prosi Sakurę, by złapała Sasuke za tyłek. Szkoda, że ten wątek praktycznie się nie rozwija.

Tutaj dodam, że jeśli chodzi o bohaterów, musisz odpowiedzieć sobie na trzy podstawowe pytania. Pamiętaj, że to oni tworzą historię. Wyjaśnię łopatologicznie:

1. Kto? – czyli kim jest bohater

2. Co robi ?– czyli działanie i jego wpływ na fabułę

3. Dlaczego? –czyli powody, cel.

W opowiadaniu za mało jest „dlaczego”, punkt 3. Po co idą na misję, jaki mają cel, a może cel osoby, która ich posłała? Powód tego, że nie kto inny, tylko drużyna 7? Po co zbierają informacje – jak chcą je wykorzystać? Itd.

5) Dialogi/Narracja (6/10)

Dialogi zapisujesz jak najbardziej poprawnie, za co duże brawa, ponieważ mało kto to potrafi. Jak już mówiłam, jest jedna rzecz, która mi przeszkadza i to nie moje „widzimisię” –  niemal każdy bohater ma zbyt podobny styl mówienia, dodatkowo – taki, jak narrator. Powinnaś zróżnicować język Naruto i Sasuke. Mniej wulgarnie. Nie ma potrzeby używać aż tylu wulgaryzmów. Nie są uzasadnione. Wiadomo, że gdy piszesz np. o blokersach, nie będą oni cytować „Pana Tadeusza”, ale ONI, nie NARRATOR, który musi zachować pewną klasę, bogate słownictwo. Ważne, by narrator nie mówił tym samym językiem, co bohater. Pierwsze i najważniejsze, to zaciekawić czytelnika. Cały tekst zawiera kolokwializmy, co trzeba poprawić. Używaj wyrazów bliskoznacznych słów: frajer, oblech, kieca, dupa, facet, gęba itp. Np. facet to mężczyzna, chłopiec, chłopak itp. Wyrażenia tak prostackie nie są zabawne, to niemal kaleczenie własnego języka. Dlatego usuń kilka z nich i zastąp innymi. Nawet w tekstach, gdzie bohaterowie klną, mówią ubogim zasobem słownictwa, opisy są poprawne językowo.

Co do samego zapisu dialogów – poprawnie, niemal idealnie. To dla mnie miłe zaskoczenie, ponieważ znasz zasady. Nie mylisz się. Za to punkty.

Narracja najprostsza z możliwych – w trzeciej osobie, narrator wszechwiedzący, czas przeszły – a mimo to zdarza się, że mylisz czasy. Nagle pojawia się przyszły. Pilnuj tego.

6) Styl (1/4)

Co do stylu, wolałabym się nie wypowiadać, ale muszę. Bardzo kolokwialnie, wulgarnie i niedbale. W późniejszych rozdziałach jest lepiej, ale pierwsze to katastrofa. Mam wrażenie, że tekst pisała dziesięciolatka. Czasem osoby dużo młodsze piszą poprawniej. Specyficzny humor nie usprawiedliwia błędów. Masz spore problemy z szykiem zdań, tonami kolokwializmów, mnóstwo zbędnych zaimków. Nie zawsze było logicznie i sensownie. Widać, że im więcej piszesz, tym jest lepiej i za to punkt. Stać cię na więcej. Mówię o pospolitym słownictwie. Powinnaś bardzo dużo czytać, obserwować, w jaki sposób piszą szanowani pisarze, wgłębić się w to. Wypracuj własny styl, który z pewnością będzie nacechowany komizmem i szybkimi zwrotami akcji. Musisz dużo ćwiczyć. Problem polega na tym, że zabrakło warsztatu.

7) Oryginalność (9/10)

Dałabym max punktów, ponieważ wymyśliłaś coś, o czym jeszcze nie słyszałam. Szczególnie użycie papieru toaletowego – pomysł Sasuke, żurawie Naruto, płacząca dziewczyna. Misja chłopaków przebranych za kobiety i szalone perypetie. Jednak jest to ff, czyli „zapożyczyłaś” bohaterów.  Zaskoczył mnie sam pomysł, który, odpowiednio ubrany w słowa, mógłby wciągnąć nie tylko fanów „Nartuto”. Brawo.

Poprawność (9/20)

WADY

Rozdział I

która zleciła im to zadanie i zaciskając mocno zęby, nacisnął klamkę.

Im, to – zaimki. Trzeba je oszczędzać. Brak przecinka po „i”. Kiedy dajesz wstawkę w zadanie, tu: „zaciskając mocno zęby”, stawiasz przecinek przed i po. Mocno zaciskając zęby – niepoprawny szyk zdania.

Sasuke poprawił majtki, które wpijały mu się w wiadome miejsce. i podwinął spódnicę, ukazując kawałek uda wciśniętego w czarną pończochę.

Przecinek, nie kropka. Zaczęłaś z małej litery.

mruknął, wycierając wierzchem dłoni usta.

Wycierając usta wierzchem dłoni – szyk zdania.

krzyknął Naruto, doskakując do niego i wycierając jego policzki.

Niego i jego – za dużo zaimków.

— Jeśli ta noc minie, poproszę Mizune, żeby zrobiła mi pranie mózgu.

Jeśli? Czyli może nie minąć? Bardziej pasuje „kiedy”.

Naruto roześmiał się głośno

Głośno się roześmiał – szyk.

Sasuke z przerażeniem stwierdził, że ten idiota ma subtelność nosorożca. Ta misja na pewno zakończy się klęską.

Usuń zaimek „ta”.

Każda dama nosi torebki! Patrz, taką jak moja!

Torebki czy torebka? Torebkę taką jak moja.

kiedy jego przyjaciel go malował.

Zaimki.

— Musimy już iść, przyjęcie się zaraz zacznie.

Przyjęcie zaraz się zacznie – szyk.

— A jak wyglądam, Sasuke?

Raczej nie zaczynaj zdania spójnikiem. Nie jest to błąd, ale coś niepożądanego. Może staraj się rzadziej.

— Kurde, stringi mi się wpijają w dupę.

Stringi wpijają mi się w (…) – szyk.

już miał potraktować tego kretyna swoim lewym sierpowym, kiedy ktoś zapukał do drzwi.

Zaimki. Przekreślone usuwaj, by ograniczyć ich ilość.

Idąc koślawo w stronę drzwi, cudem się nie przewrócił, kiedy zachwiał się niebezpiecznie na swoich szpilkach

Powtórzenie zaimka „się”.

Poprawił jeszcze swój wypchany biust i otworzył drzwi.

Sasuke usłyszał pisk i zaraz do ich pokoju wparowała Sakura. Krzyknęła głośno, widząc go.

Trochę za dużo zaimków. Dalej będę je przekreślać, nie wypisywać.

Sam bym go przeleciał, gdybym nie wiedział, że pod tą kiecką ukrywa wacka.

Zrobiło mu się gorąco, kiedy starał się iść wyprostowanym, równym krokiem na tych niemiłosiernie niewygodnych, niesamowicie chwiejnych szpilkach

Powtórzenie „się”.

Do diabła, jak kobiety mogły w tym chodzić?!

Na tle reszty tekstu zdanie wygląda jak myśl, więc tak je sformatuj.

A na dodatek ta obcisła sukienka tak strasznie go uwierała

Nie zaczynaj od „a”, tym bardziej w opisie. Najwyżej, i to rzadko, w dialogu. Pousuwaj zbędne zaimki.

I oczy piekły go od tego przeklętego makijażu! To najgorsza misja, na którą wysłano drużynę 7.

Identyczna sytuacja, co powyżej. „I” jest spójnikiem. Z samej definicji – spójnik ma SPOIĆ zdania w jedno. Nie na którą, tylko na jaką.

Sasuke wiedział jedno — nie będzie już tym samym człowiekiem, po przeżyciu tego dnia.

Coś jest nie tak. Zły szyk zdania. Nie pasują mi zaimki „tego” i „tym” w jednym zdaniu. Popraw.

Obaj mieli świadomość, że robią to jak para wykastrowanych goryli, ale niestety, nic nie mogli na to poradzić.

Powtórzenie. Brak przecinka po „ale”.

Później już pójdzie tylko lepiej

Później będzie tylko lepiej.

Jeśli któremuś… którejś z nas się to uda, skontaktuje się z resztą i urządzimy na tego ciula zasadzkę.

Powtórzenie.

Cały plan był już przygotowany. On, Naruto i Sakura mieli wkręcić się na przyjęcie i poderwać szefa gangu

Między zdaniami wstaw myślnik, nie kropkę, ponieważ w drugim kontynuujesz myśl z pierwszego, a kropka sugeruje zakończenie myśli.

Problem polegał tylko na tym, że oni jako mężczyźni mieli znikome szanse uwieść starego, zboczonego faceta, który gustował tylko w kobietach.

który gustował tylko w kobietach. Skąpo ubranych, biuściastych panienkach, którymi musieli się stać

Zamiast kropki np. myślnik. Których, którymi – usuń drugi wyraz, zastąp go innym, by nie trącało to powtórzeniem.

No i cóż, voila!

Voilà – francuskie słowa piszemy z tą kreseczką, jeśli występuje. „No i cóż” – zabrzmiało strasznie kolokwialnie.

Sasuke nigdy nie sądził, że zostanie zmuszony do udawania kobiety, ale jednak!

Po co krzyczysz? A jednak, nie ale.

Tsunade miała rację, tu panienek było jak na lekarstwo.

No dobra, zostali co prawda przeszukani

Co prawda zostali przeszukani – szyk. Usuń kolokwializm, który skreśliłam.

ale reszta poszła już gładko. Drzwi zostały dla nich otwarte.

kiedy obejrzał sobie dokładnie Sasuke, zmarszczył nos.

Kiedy dokładnie obejrzał Sasuke – szyk.

— Co ci się nie podoba — warknął Sasuke, któremu nie spodobała się taka mina.

Powtórzenie. Usuń wykreślone.

któremu nie spodobała się taka mina. Bo co by nie mówić, jakkolwiek starałby się ukryć ten fakt, ubodło go, że pierwszy raz na jego widok ktoś zmarszczył nos!.

Zobacz ile zaimków. Cała hodowla. Usuń „bo”, aby brzmieć mniej kolokwialnie. Poza tym cóż to za znak? -> !. po wykrzykniku nie stawiamy kropki, na litość boską…

"To wszystko przez tą idiotyczną szminkę" — pomyślał.

Śliczny zapis myśli, jestem pod wrażeniem. Tylko zaimeczki.

Najwyraźniej zasady savoir—vivre'u, ba!, nawet dobrego zachowania jego nie dotyczyły.

Usuń wykrzyknik w środku zdania, po którym dajesz przecinek. Nigdy w ten sposób. Nie dotyczyły go – szyk.

— Nie to co koleżanki — dodał i uśmiechnął się obleśnie w stronę Sakury i Naruto.

Brak przecinka przed „co”. Obleśnie się uśmiechnął – szyk. W stronę kogoś można spojrzeć, uśmiechnąć się do kogoś – na logikę.

Sakura, powstrzymując się z całych sił przed uderzeniem oblecha torebką, obróciła się na pięcie i wmaszerowała zupełnie nie po kobiecemu do środka

Nie wiem od czego zacząć. Powtórzenie „się”. Z całych sił powstrzymując się – szyk. Zupełnie nie po kobiecemu wmaszerowała do środka – szyk. Nie po kobiecemu, czyli jak? Zabrakło mi opisu ruchów, gestów Sakury.

— Naprawdę mam tyłek jak baba? — Naruto próbował obejrzeć swój tył w kilku mijanych lustrach, ale nie było to takie proste, bo zasłaniali je inni goście przyjęcia, popijający w tym miejscu drinki

Podobna sytuacja. Tył to mogą być plecy, niekoniecznie tyłek. Swoje pośladki – brzmi lepiej. Mijane lustra – nielogiczne określenie. Lustra, które mijali – lepiej. Goście przyjęcia – to samo. Goście obecni na przyjęciu. Ponadto zaimki. Mam wrażenie, że prędzej policzyłabym wszystkie ziarenka w kilogramie kaszy manny, zupełnie na ślepo, niż wszystkie twoje zaimki. Bez nich zdania wciąż trzymają się kupy, więc należy ograniczać. Nie potrzebujesz aż tylu. No, musiałam to z siebie wyrzucić.

mruknął Sasuke, rozglądając się wokół

Rozdział II

Rozproszyli się, wcześniej uzgadniając, że dokładnie za pół godziny spotkają się koło jednego z wielkich luster.

Powtórzenie.

sprawdzi, czy jego dupa rzeczywiście jest tak kobieca, jak ją widział ochroniarz.

Jak widział ją – szyk.

Złorzecząc na niego w duchu, najzgrabniej  jak umiał, wtopił się w tłum gości. 

Tłum gości? Albo tłum, albo goście. Na logikę.

Jego pierwszy cel był jasny. Musiał znaleźć stół z przekąskami.

Usuwaj skreślone i połącz zdania myślnikiem.

Było mu w nich strasznie ciepło

Czyli gorąco? „Strasznie ciepło” nie brzmi zbyt poprawnie. Za często używasz słowa „był”. Należy wplatać więcej czasowników aktywnych, np. iść, biec itd. Kiedy coś tylko jest, czytelnik pójdzie dalej, szukając akcji. Nie chodzi o to, by pomijał opisy, prawda? Dlatego więcej ruchu.

miał ogromną ochotę wrzucić tę okropną perukę do ponczu. Albo w jakiegoś oblecha, który właśnie pomacał jego tyłek!

Oddziel zdania przecinkiem, nie kropką

Odwrócił się gwałtownie

Naruto gwałtownie się odwrócił – szyk i bez imienia brzmi jakby to oblech się odwrócił.

żaden ze starych pryków, którzy go otaczali, nie zwrócił na niego uwagi.

Zaimki trochę nie pasują.

"Może mam przywidzenia?", pomyślał sfrustrowany

Zmieniłaś zapis myśli. Wcześniej zamiast przecinka wstawiłaś myślnik. Zapis z przecinkiem sam w sobie nie jest błędem, ale wielu polonistów, krytyków,wydawców, pisarzy go tępi.  Czyli nie jest to tylko moje zdanie. Przecinek po myśli bohatera wychodzi z użycia, a często sprawia też kłopoty -  po znaku zapytania nie wygląda zbyt estetycznie. Dlatego jeśli wyłapię podobny zapis, od razu wypiszę.

W tłumie gości udało mu się zobaczyć Sasuke

Zaimki, zbyt blisko siebie.

W tłumie gości udało mu się zobaczyć Sasuke i korzystając z okazji, że nikt nie zwraca na niego uwagi, przyjrzał się dokładniej tyłkowi Uchihy

Tutaj po „i” powinien być przecinek. Jest to wstawka w zdanie – korzystając z okazji.  Powtórzenie zaimka „się”.

Rzeczywiście był wąski i płaski, a jakby tego było mało, ten dupek był naprawdę szeroki w ramionach.

Ile razy powtórzysz słowo „był”? Skreśliłam „ten dupek”, ponieważ przesadzasz z wulgaryzmami. W wielu miejscach rujnują tekst.

W czarne peruce kręconych włosów i eleganckiej wieczorowej sukience wyglądał jak prawdziwy babochłop

Czarnej. Brak przecinka po „eleganckiej”.

Potrącił go umyślnie, w zamian zarabiając zimne spojrzenie

Zarabiać można pieniądze, spojrzenie napotkać – akurat tutaj. Umyślnie go potrącił.

Uśmiechnął się najdyskretniej jak umiał. 

Przecinek przed „jak”.

Oczywiście najpierw, zanim dopiorą się do szefa gangu, muszą zdobyć o nim informację. I właśnie dlatego powinni nawiązać znajomości z niektórymi mafiozami obecnymi tutaj. A rywalizacja tylko zwiększy skuteczność działania, prawda? Naruto pogratulował sobie sprytu, kiedy Sasuke prychnął pogardliwie, przyjmując wyzwanie.

Niespodziewana zmiana czasu przeszłego na przyszły, stanowczo za długa wstawka. Zaznaczyłam ją kolorem. Pilnuj, by nie mieszać.

muszą zdobyć o nim informację. I właśnie dlatego powinni nawiązać znajomości z niektórymi mafiozami obecnymi tutaj.

Jedną informację? Raczej informacje.  Zamiast kropki przecinek, by ciągle nie zaczynać zdania od spójnika. Z niektórymi obecnymi tu mafiosami – szyk. Nie muszi być „tutaj”, wystarczy „tu”. Poza tym – tutaj, czyli gdzie? Lepiej nazwać rzeczy po imieniu i powiedzieć, że na sali.

A rywalizacja tylko zwiększy skuteczność działania, prawda?

Naprawdę za często zaczynasz spójnikiem. Chyba wypiszę wszystkie i każę zapamiętać. Za to mądre, konkretne zdanie.

― Nie spodziewałem się, że będziesz próbował podbudować swoją samoocenę, udowadniając mi swoją atrakcyjność jako kobieta, młotku

Powtórzenie.

rzucił prowokujące spojrzenie jakiemuś mięśniakowi, który akurat koło nich przechodził.

Niech ten blond idiota nie myśli, że bez babskiego tyłka Uchiha jest pozbawiony broni!

Wygląda jak myśl, więc popraw, by tak było. Jako część opisu zaburza narrację.

kiedy facet wpadł na kogoś przez to, że się za nim obejrzał.

Eliminuj zaimki. Co za dużo, to niezdrowo. Tracę cierpliwość.

― Zobaczymy, draniu! Boisz się, że przegrasz i próbujesz mnie zmusić, żebym się wycofał i tyle!

Powtórzenie zaimka „się”.

Jakiś chuderlawy mężczyzna wzdrygnął się pod jego spojrzeniem

wyraźnie próbując mu umknąć. Tak na wszelki wypadek. 

Przecinek, nie kropka. Oj, te zaimki, zmora narodu polskiego.

Naruto nie odpowiedział. Nie da się tak łatwo sprowokować! Będzie opanowany i seksowny jak diabli, a Uchiha przegra z kretesem! Siłą woli przywołał na swoją twarz najbardziej uwodzicielski uśmiech, na jaki był w stanie się zdobyć

Znowu zmiana czasów, na zbyt długo. Można w bajecznie prosty sposób rozwiązać problem, pisząc:

Naruto nie odpowiedział. „Nie da się tak łatwo sprowokować! Będzie opanowany i seksowny jak diabli, a Uchiha przegra z kretesem!” -  Siłą woli przywołał na swoją twarz najbardziej uwodzicielski uśmiech, na jaki był w stanie się zdobyć

na swoich śmiercionośnych szpilkach ruszył za facetem

który przed nim uciekł. Sasuke podążył za nim. Nie mógłby przegapić kompromitacji Uzumakiego.

Powtórzenie.

Faceta, mimo pierwszego złego wrażenia

Mimo złego pierwszego wrażenia – szyk zdania.

— Wpadło ci coś do oka? — szepnął mu złośliwie do ucha Sasuke, chcąc wyprowadzić go z równowagi.

Trochę za dużo zaimków.

Naruto w odpowiedzi mało dyskretnie kopnął go w kostkę obcasem

Kopnął go obcasem w kostkę – szyk.

Wstając, skrzywił się, a jego wściekły wzrok na powrót spłoszył prawie już złapaną ofiarę. Zawody zaczęły się na nowo.

Uznałabym to za powtórzenie.

Naruto, pozbawiony dyszącego mu nad uchem Sasuke i jego złośliwości, radził sobie całkiem dobrze

Zaimki.

Co do konwersacji, może i gadał kompletne głupoty, ale facetom jakoś to nie przeszkadzało.

Co prawda udało mu się zagaić do kilku gości

Totalny kolokwializm. Jest ich masa. Nawet nie wiem czy uznać je w poprawności, ponieważ to kwestia stylu. Nie piszemy prozy w tak niechlujny sposób. Trzeba słuchać na polskim.

Nikt tu najwyraźniej nie gustował w płaskim tyłku

Płaski tyłek – ile razy to powtórzysz? Czytelnik już dawno zrozumiał, a jest bombardowany podobnymi stwierdzeniami jakby miał cierpieć na zanik pamięci krótkotrwałej.

Jednak Sasuke znosił wszystko cierpliwie.

Jednak Sasuke cierpliwie wszystko znosił – szyk. Słówko „jednak” raczej powinno być używane w środku zdania, a nie na początku.

Naprawdę, bardzo, ale to bardzo cierpliwie, do czasu... aż nie został nazwany przez jakiegoś bogatego frajera transwestytą. Transwestytą!

Widzisz powtórzenia? Ostatnie jest bezczelne. Wielokropek w środku zdania? Zupełnie zbędny, niepożądany. Tak samo jak wykrzyknik, po nim przecinek i reszta zdania. Na tym zakończę komentarz.

Wściekły, ruszył najszybciej jak mógł na tych "szczudłach" — jak nazywał szpilki — do łazienki.

Wściekły, najszybciej, jak mógł, ruszył na „szczudłach”, jak nazywał szpilki, do łazienki – zrób tak, by uniknąć rozproszenia w zdaniu. Wstawki również oddzielamy przecinkami, nie myślnikiem.

Zatrzasnął się w kabinie i z furią zaczął odwijać i zgniatać papier toaletowy, wpychając go sobie w majtki

Zaimki. Skreślone do śmietnika.

Dziękował w duchu, że nie ubrał stringów, jak to sugerował Naruto

O, tak! Teraz nikt nie powie, że ma płaski tyłek!

Zmieniasz czas, więc niech to będzie myśl.

widząc Uchihę wypinającego wielgachny tyłek do lustra. 

Wypinającego do lustra wielgachny tyłek – szyk.

― Ja-jakieś kompleksy, draniu? ― wydusił

Po raz kolejny do kolegi „draniu”? To żarty? Nie zawsze przypomina żart. Chwilami mam wrażenie, że autorka nie zna definicji słowa „drań” i nadzieję, że się mylę…

Na jego słowa Sasuke zmrużył groźnie oczy.

Sasuke groźnie zmrużył oczy – szyk.

Zastanowił się, czy aby faktycznie nie przesadził odrobinę, ale w końcu uznał to za absurd

Odrobinę nie przesadził – szyk.

Jak mógłby przesadzić? To w końcu jego dzieło, a on robił wszystko perfekcyjnie.

Zaimki.

I rozanielone gęby tych oblechów, które będą szczerzyły się do jego tyłka dobitnie to Uzumakiemu udowodnią.

Nie zaczynaj zdania w opisie od spójnika. Brak przecinka przed „dobitnie”. Na widok jego tyłka, nie do – na logikę. Dobitnie – czyli bardzo jasno, wyraźnie. Nie za bardzo pasuje. Dobitnie udowodnią to Uzumakiemu –szyk. 

Dumnie wymaszerował z łazienki i już po kilku krokach natknął się na potencjalną ofiarę.

Czyli na kogo? Zabrakło wyjaśnień. Czytelnik nie jest jasnowidzem i nie lubi urwanych myśli.

Wściekły Naruto już po chwili musiał w duchu przyznać, że pomysł Uchihy może nie był taki zły, bo przy takim tyłku jego trzepoczące rzęsy straciły trochę na swojej efektywności.

Wytłuszczonym drukiem zaznaczyłam zaimki.  Usuń skreślone. „W duchu” również nie pasuje, burzy szyk zdania.

I jeszcze to pełne wyższości spojrzenie!

Tyłek ze srajtaśmy!

Wulgarnie, kolokwialnie. Tyle kolokwializmów, dosłownie co kawałek – całe zwroty i pojedyncze wyrazy. Srajtaśma to już przesada. Nie wiem komu można zaimponować, co kawałek używając niechlujnego, pospolitego słownictwa i przekleństw. To literatura, proza, a nie boisko, na litość boską! Nie mogę. Słownictwo, którego używasz, nie jest uzasadnione warunkami, w jakich żyją i współistnieją bohaterowie. Chłopcy mają poważne zadanie, do którego należy podejść z rezerwą, w mafii też nie muszą kląć jak blokersi, a przyjęcie, już z samej nazwy, wymaga dobrego zachowania. Odrobinę się opanuj. Choć trochę.

Uzumaki już wytężał swoje szare komórki, oczekując aż jakiś genialny plan i jemu wpadnie do głowy, ale jego skrzydła zostały podcięte, zanim jeszcze wyrosły.

Czekając.

Rozdział III

W jednej chwili wypuścił gwałtownie powietrze i uśmiechnął się lekko do Sakury, która wyrosła przed nim jak grzyb po deszczu. 

Gwałtownie wypuścił powietrze i lekko uśmiechnął się do Sakury – szyk.

odpowiedziała cicho i rozglądając się szybko, pociągnęła Naruto do damskiej łazienki. — Gdzie Sasuke?

Brak przecinka po „i”. Szybko się rozglądając – szyk. Nie lepiej do damskiej toalety?

odkąd zaczęła pracować w Tsunade

Z Tsunade.

stała się straszną jędzą, dla której liczyła się tylko praca

Powtórzenie zaimka „się”.

podrywający każdego napotkanego mężczyznę nie był wizją z jej mokrych snów. 

Brak przecinka przed „nie”.

— Jak zwykle on pracuje, a ty się obijasz — zarzuciła mu nieznoszącym sprzeciwu głosem, ale Naruto, ku jej zdziwieniu, przytaknął.

Spójrz ile zaimków. Za wiele.

"On flirtuje z facetami i zbiera punkty, a ja siedzę w damskim kiblu z Sakurą", pomyślał z rozgoryczeniem

Zapis myśli.

zupełnie zapominając o tym, że przecież informacje na misji są najważniejsze.

Zdanie zgubiło sens i poprawny szyk. Zapominając, że na misji informacje są najważniejsze – np. tak.

zarechotał, przy okazji opluwając się przy tym

Powtórzenie.

— Dam ci całą swoją wypłatę, jak klepniesz w dupę Uchihę.

„Jak” zastąp „jeżeli”. Jak klepniesz Uchihę w (…), dam ci całą swoją wypłatę –szyk.

Wyraźnie wahała się między oburzeniem się i walnięciem Uzumakiego przez łeb

Powtórzenie. W łeb.

a podjęciem wyzwania, oblewając się rumieńcem żywszym niż czerwień jej sukni. W końcu zdecydowała się na to drugie

Powtórzenie.

(1)Ten matoł często się czymś nadmiernie ekscytował

Często nadmiernie się ekscytował – szyk. Ale kolokwialne wyrażenia.

(2)Olała go więc i zaczęła uważnie rozglądać się po sali, aż w końcu w tłumie mignęła jej znajoma ciemna peruka.

Zamiast „olała go”, napisz zignorowała. Ograniczaj pospolite zwroty. Dwa ostatnie zdania postawione obok siebie – powtórzenie zaimka „się”.  Zaznaczyłam je cyferkami. Migać mogą światełka na choince, perukę zauważyła, dostrzegła itp.

praktycznie wkładając sobie pięść do ust, byle tylko się nie śmiać. Sasuke rozmawiał z jakimś wysokim mężczyzną

rozmowa niewiele miała wspólnego z wyciąganiem informacji

Rozmowa miała niewiele wspólnego z wyciąganiem informacji – szyk.

Chwilowo wyleciał jej też z głowy cel misji. A szkoda

Przecinek, nie kropka.

bo może poczucie obowiązku powstrzymało by ją przez przerywaniem Sasuke jego ciężkiej pracy

Powstrzymałoby.

W następnej chwili jej ręka zachłannie chwyciła papierową dupę mężczyzny jej marzeń

Powtórzenie.

Sapnęła cicho, czerwieniąc się soczyście i zanim Sasuke zdążył się odwrócić, schowała się za Naruto, popychając go w stronę Uchihy.

Soczyście się czerwieniąc – szyk. Powtórzenia.

że był on jakby odrobinę większy. Odrobinę, cóż. 

Powtórzenie.

Sasuke odwrócił się powoli i spojrzał mrożącym krew w żyłach spojrzeniem na Naruto, który uśmiechnął się bezczelnie, kładąc rękę na swoim wypchanym biuście. 

Powoli się odwrócił – szyk. Bezczelnie się uśmiechnął – szyk. Powtórzenie zaimka „się”. Spojrzał spojrzeniem – masło maślane. Spojrzał na Naruto wzrokiem mrożącym krew w żyłach – ponieważ szyk również nie był najpoprawniejszy.

zapytał Sasuke, marszcząc groźnie brwi

Groźnie marszcząc brwi – szyk.

Bał się, że Naruto przesunął papier w jego majtkach i jego tyłek jest teraz zniekształcony.

Powtórzenie. Droga autorko, wyjaśnij mi jakim cudem Naruto mógłby przesunąć papier w majtkach Sasuke, skoro to Sakura złapała chłopaka za tyłek? Nie zrobił tego biedny Naruto. Chyba, że czegoś nie rozumiem.

Oddałby wszystko, żeby móc to teraz sprawdzić. 

— Możemy ją porwać na moment? Musimy przypudrować noski!

Porwać ją – szyk.

zainteresował się mężczyzna, zachodząc im drogę i nie pozwalając tym samym odejść

Naruto pokiwał w końcu głową ze zrozumieniem i uśmiechnął się prowokacyjnie do Sasuke, ale ten był zajęty dyskretnym macaniem się po papierowym tyłku. Ocenił, że chyba jednak nic się nie zdeformowało.

Naruto w końcu pokiwał głową ze zrozumieniem i prowokacyjnie uśmiechnął się do Sasuke – szyk. Powtórzenia „się”.

— Nie — wrzasnęła Sakura.

Nieprawda, wcale nie wrzasnęła, ponieważ nie ma wykrzyknika. Skoro piszesz, że wrzasnęła, powinien być. Chyba nie muszę wyjaśniać w którym miejscu.

Praca z Tsunade zrobiła z niej nie tylko jędze

Raz powiedziałaś w Tsunade, teraz z Tsunade. Z – jeśli Tsunade jest osobą. W – gdyby była firmą (np. w banku, ale z kimś). Tsunade to osoba, czyli z. Trzymaj się chłopskiej logiki, aby nie popełniać podobnych gaf. Jędzę.

ale czy ktoś, kto wypycha sobie majtki papierem toaletowym, może nie być wredny?

Owszem, może. Zrobił to z innych powodów – aby mieć okrąglejszy tyłek. Nie z wredności.

— Muszę ci coś powiedzieć

Muszę coś ci powiedzieć – szyk.

dlatego też zniecierpliwiona Sakura, chcąc wykorzystać chwilę, w której nie było tutaj nikogo oprócz nich

zapukała mocno w drzwi kabiny, w której siedziała nieznajoma. 

Powtórzenie. Wbrew pozorom pojedyncze litery również mogą tworzyć powtórzenia.

pociągając żałośnie nosem

żałośnie pociągając nosem – szyk.

Była rozmazana i wyglądała jak siedem nieszczęść. 

Czyli jak? Za krótki opis.

zapytał Naruto, ale nieznajoma zaprzeczyła gwałtownie

Gwałtownie zaprzeczyła – szyk. Tylko jak zaprzeczyła? Ruchem ręki, głowy? Brak opisu czynności.

 jeszcze bardziej potargała swoje czerwone włosy.

wyszła koślawo z łazienki.

Koślawo wyszła z łazienki – szyk.

Rozdział IV

zerkając na wciąż najbardziej na świecie przejmującego się swoją dupą Sasuke.

Zerkając na Sasuke, wciąż najbardziej na świecie przejmującego się swoją dupą – szyk.

– Pierwszy raz ją widzę na oczy – ten mruknął obojętnie.

Widzę ją pierwszy raz – szyk.

– A może poderwałeś jej faceta, co?

Nerwowa Sakura, do tej pory olewana przez obu mężczyzn, w końcu nie wytrzymała.

– Sasuke! Muszę ci coś powiedzieć

Przed dialogiem dwukropek, ponieważ zdanie nakierowuje na dialog. Jakbyś cytowała.

– Hn? – Sasuke w końcu postanowił na nią zerknąć.

Hm? Drobna literówka.

zaczęła i natychmiast zarumieniła się soczyście, zaraz się poprawiając.

Natychmiast soczyście się zarumieniła – szyk. Powtórzenie.

A to... to może być...

...bardzo zaawansowany cellulit. Wiecie, z tym nie ma żartów – Sakura była

Po co odstęp i wielokropki? Nie rozumiem dlaczego przerywasz dialog Sakury. Chciałaś uzyskać jakiś efekt? Wystarczy: to może być bardzo zaawansowany cellulit.

nie wiedziała, co począć z myślą, że jej ideał może jednak wcale nie być taki idealny.

Naruto roześmiał się głośno, zupełnie zapominając, że powinien udawać kobietę. 

Głośno się roześmiał – szyk.

Na pewno podejrzewał, że Naruto wszystko jej wypaplał. 

Zwrot „na pewno” jest zbędny. Komplikuje czytelnikom życie, podsuwając na myśl sugestię, która jest oczywista.

– Ja się tylko o ciebie martwię, draniu!

Ja tylko martwię się o ciebie, draniu! – szyk.

– Możesz mi wierzyć, Sakura, nie mam żadnych, naprawdę żadnych problemów z celulitem. Nie musisz się tak mną przejmować.

Powtórzenie. Podkreśliłam też zaimki, jeden z nich lepiej usunąć.

– Świetnie, mamy cały wieczór, żeby dowiedzieć się o nim jak najwięcej!

Sakura pokiwała energicznie głową

Sakura energicznie pokiwała głową – szyk.

– Kretyn – warknął Sasuke, zaciskając mocno pięści.

Mocno zaciskając pięści – szyk.

Spojrzał na swoją dłoń z wymalowanymi na czerwono paznokciami i poczuł się jeszcze gorzej.

Paznokciami pomalowanymi na czerwono (…) – szyk.

Naruto, idąc za dwójką swoich przyjaciół na salę

Naruto, idąc na salę za dwójką przyjaciół – szyk.

Jakimkolwiek Sasuke nie wykazałby się talentem do wypychania tyłków, to on sam musiał przyznać, że zdecydowanie wolał te prawdziwe pośladki Uchihy.

Usuwaj to, co nie jest koniecznie potrzebne. Szczególnie, jeśli chodzi o zaimki.

Nim dotarło do niego, co może to oznaczać, zorientował się, że Sakura zrównała z nim krok.

Co to może oznaczać – szyk.

Naruto najpierw uniósł brwi, ale szybko się ożywił. Nie spodziewał się, że jego uprzejmość względem Haruno tak szybko da oczekiwany skutek!

Powtórzenie.

– Co tym, Sakurka, nie ma sprawy – wyszczerzył się. Zapamiętał sobie, żeby w razie potrzeby zwrócić się do niej z prośbą o pomoc

„Się” uznaję  za powtórzenie. Co tam – na początku.

– Dobrze, skoro to jasne, to weź w końcu przykład z Sasuke i zacznij zbierać informacje.

Powtórzenie zaimka „to”.

Nawet najmniejszy – poinstruowała go, nagle znów surowym tonem, którym zazwyczaj się do niego zwracała

Przecinek o jedno miejsce dalej. Dbaj o szyk zdania. Zdanie dziwnie brzmi.

machnął ręką lekceważąco i poprawiając podwijającą się kiecę, podjął próbę dogonienia przyjaciela na swoich ogromnych szpilkach.

Lekceważąco machnął ręką  - szyk. Brak przecinka po „i”. W tej sytuacji musi być.

– Czego chcesz, młocie? – warknął Sasuke, kiedy poczuł mocne szturchnięcie, przez które o mało co nie stracił równowagi. 

– Zakład nadal aktualny, nie? – Naruto śmiesznie poruszył brwiami, ale Uchiha tylko prychnął. Nadal czuł się dość niewyraźnie

To również uznałabym za powtórzenie.

zarzucie Sakury o jego domniemanym cellulicie. I jak ten młotek śmiał mu się jeszcze pokazywać na oczy? Życie mu niemiłe!

Powtórzenie. Nie zaczynaj zdania spójnikiem. Dobra rada. Śmiał pokazywać mu się na oczy – szyk.

Minęła jakaś godzina, odkąd pojawili się na przyjęciu. Naruto udało się już poznać kilku znanych gości, jednak nie dowiedział się od nich niczego wartościowego

Powtórzenie. Poznać znanych gości? Troszkę jak masło maślane. Może: poznać kilku ważnych gości.

więc na dłużej postanowił zatrzymać się przy stoliku z przekąskami.

Więc postanowił na dłużej zatrzymać się przy (…) – szyk.

więc musiał ich zjeść całkiem sporo, żeby poczuć się sytym.

Bijąc się w pierś, starał się złapać oddech, co było naprawdę trudne.

Powtórzenie zaimka „się”.

Już myślał, że się udusi, kiedy poczuł mocne klepnięcie w plecy, skutkiem czego udało mu się wypluć krewetkę prosto na buty jakiegoś mężczyzny, który nagle się przed nim pojawił. 

Powtórzenia. Masa zaimków. W skutek czego.

Otarł łzy z kąciku oczu

Z kącików oczu.

mając raczej niewielką świadomość, że właśnie rozmazał swój makijaż. 

strzepując ją sobie z nogi i kopiąc pod stół. 

Orochimaru?! Co on tutaj, do cholery, robił?!.

Cóż to za znak? Nie po raz pierwszy. Znak zapytania, wykrzyknik i kropka. NIE STAWIAMY KROPKI PO WYKRZYKNIKU I ZNAKU ZAPYTANIA. Potrafiłaś napisać poprawnie po „Orochimaru”. Tego się trzymaj -> ?!

Poczerwieniał obficie, ponieważ perwersyjny kochanek ich przełożonej najwyraźniej go nie poznał. 

Rozumiem, że nie poznał, ale nie pojmuję: z perspektywy kochanek ich przełożonej. Zdanie zbudowane naprawdę dziwnie. Czyjej przełożonej? Tsunade? Zabrakło mi wyjaśnień.

Zacisnął w panice pośladki, odwracając się gwałtownie.

W panice zacisnął pośladki – szyk zdania.

ZALETY

Czyli kilka ciekawych rzeczy, które nie sposób pominąć. Wesołe momenty. Podaję je bez korekty:

— A jak wyglądam, Sasuke? — Naruto obrócił się dookoła, kilka razy dając sobie klapsa w pośladki. Sasuke zacisnął mocno usta, nie komentując. — Kurde, stringi mi się wpijają w dupę.

— Założyłeś stringi?

— A ty nie? — zapytał zdziwiony Naruto, łapiąc go za pośladki.

— Masz płaski tyłek — goryl zaśmiał się gardłowo.

Nie to co koleżanki — dodał i uśmiechnął się obleśnie w stronę Sakury i Naruto.

— Nie, ale jeżeli jeszcze raz obejrzysz się w lustrze, stwierdzę, że coś z tobą nie tak — mruknął Sasuke, rozglądając się wokół.

W następnej chwili jej ręka zachłannie chwyciła papierową dupę mężczyzny jej marzeń.

Sapnęła cicho, czerwieniąc się soczyście i zanim Sasuke zdążył się odwrócić, schowała się za Naruto, popychając go w stronę Uchihy. Wciąż czuła dotyk dziwnie pofałdowanych, miękkich pośladków. Co było nie tak?

Był taki... miękki i nierówny w dotyku. A to... to może być...

...bardzo zaawansowany cellulit. Wiecie, z tym nie ma żartów – Sakura była autentycznie przerażona i nie wiedziała, co począć z myślą, że jej ideał może jednak wcale nie być taki idealny.

— Hidan — przedstawił się mężczyzna, skłaniając się po dżentelmeńsku.

— N... — zaczął Naruto, ale w porę się opamiętał. — Nimfadora — wymyślił na poczekaniu.

— Co z nią zrobimy?

— Może wyrzućmy ją przez okno? — podsunął jak zawsze kreatywny Uzumaki.

Cholera, przecież nie zwinie się w kulkę pod stosem orgiami i nie będzie udawał, że go nie ma! W końcu prosty, lecz genialny pomysł przyszedł mu do głowy. Uklęknął przy muszli, schował w niej twarz i wydał z siebie cudowną serię dźwięków imitujących wymioty.

— Coś ci wystaje — powiedział ciężkim barytonem goryl, szczerząc się do nich bezczelnie. Brakowało mu kilku zębów. Sasuke zerknął w dół i spłonął rumieńcem. 

Niewiele myśląc, wsunął rękę pod sukienkę, poprawiając ukrytą pod nią perukę Naruto.

Dodatki (4/5)

Przyznaję punkty za:

- właściwy zapis dialogów i znikomą liczbę błędów ortograficznych ( w punkcie Poprawność wyłapałam tylko jeden) i przejrzysty szablon

- efektowne budowanie więzi między bohaterami

- fakt, że się rozwijasz, co widać w każdej kolejnej notce (coraz lepszy styl i format)

- oraz za pomysłowość i błyskotliwość autorki

Podsumowanie (3/5)

Musisz być bardziej logiczna i trzeźwo myśleć, choć przyznam, że masz bujną wyobraźnię. Bawisz się opowiadaniem, tworzysz komiczne elementy i potrafisz popchnąć akcję do przodu. Mniej wulgaryzmów na początku, język niech będzie bardziej poprawny, mało kolokwialny. Potrafisz ładnie i ciekawie pisać, to widać, tylko uważaj na słowa, które zapisujesz i na to, czy do siebie pasują. Szkoda, że notki są krótkie. Powiedziałabym o nich coś więcej, gdybym miała o czym. Poprawny zapis dialogów, niewielkie problemy z interpunkcją i znikome z ortografią mówią same za siebie – podstawy świetnie opanowane. Połowę drogi masz za sobą. Teraz czas zająć się warsztatem, czyli eliminować ogromną ilość zbędnych zaimków, zadbać o poprawny szyk zdań i słownictwo. Mówię to, ponieważ warto poćwiczyć. Pisz, pisz i jeszcze raz pisz! Sprawdzaj po napisaniu i uważaj na styl. Kiedy istnieje materiał do pracy, to już pół sukcesu. U ciebie materiał jest dobrej jakości. Nie zmarnuj tego.

Ilość zdobytych punktów:

64/100, czyli Żuczek (Dostateczny – 3)

Powodzenia!