Podsumowanie stażu hope.

Nadszedł ten oczekiwany przez wszystkich dzień. No dobra, może nie przez wszystkich, ale niektórych przynajmniej. Wytwórzmy nastrój lekkiego napięcia, żeby chwila oczekiwania na ostateczny werdykt była jeszcze bardziej irytująca.

Dzisiaj podsumujemy staż naszej hope, która przez ostatnie półtora miesiąca zabiegała o stałą posadę Oceniającej OO. Jaki jest tego przywilej? Cóż… na pewno nie trzeba spieszyć się z ocenami, bo czas wydłuża się w nieskończoność, ale miejmy również na uwadze to, że ktoś w naszej kolejce czeka i może w końcu stracić cierpliwość… W dodatku wymagana jest obecność na blogu, abym nie pomyślała, że ktoś zniknął bez śladu z blogowego świata.

No dobra, koniec mojego biadolenia. Teraz przejdę do rzeczy, aby nie dręczyć dłużej psychicznie hope, która zapewne obgryza paznokcie przed monitorem.

Na początku pozwolę sobie opublikować opinie koleżanek. Przeczytałam je z uśmiechem na twarzy i sądzę, iż nie tylko mi się spodobają. A naszej zainteresowanej zrobi się ciepło na serduszku.

Jaelithe pisze:

„Nie tylko komentujesz bloga, ale i radzisz, uzasadniasz swoje słowa oraz pomagasz uzupełniać braki. Potrafisz wytknąć potknięcia w logice, co świadczy o tym, że porządnie wczytujesz się w tekst. Wytykasz znaki interpunkcyjne, powtórzenia, ale również proponujesz jak dane zdanie ulepszyć. Potrafisz przedstawić autorom blogów wskazówki na temat każdego aspektu opowiadania, co bardzo się chwali.

A, co najważniejsze, wydaje mi się, że od samego początku, od pierwszej oceny, każda następna była coraz lepsza. Bierzesz sobie do serca wskazówki innych, odpowiadasz na komentarze życzliwie, ale też bronisz własnego zdania. Nie wątpię, że z następnymi ocenami będzie podobnie i każdą następną napiszesz jeszcze lepiej.  

Ponadto, systematycznie udzielasz się na blogu, pomagasz w jego ulepszaniu i szczerze komentujesz oceny innych autorek. Byłaś pierwszą stażystką na "Oceny Opowiadań" i wydaje mi się, że świetnie poradziłaś sobie z zadaniem rozkręcenia ocenialni. Jak najbardziej, jestem na TAK.”

Leaena pisze:

„Co do tej oceniającej mam żadnych wątpliwości. Hope, nasza urocza licealistka, zdaje się być kandydatem w sam raz na oceniającą OO. Przeczytałam jej wszystkie trzy oceny i jestem pod wrażeniem - napisane są lekkim, łatwym w odbiorze stylem, poruszają tematykę adekwatną do treści bloga, a zawarte w nich rady wydają się być na prawdę przydatne. Jedyne co zastanawiało mnie podczas lektury jej recenzji, to dość krótkie komentarze dotyczące poszczególnych wariantów treści (styl, rozwinięcie akcji, fabuła/wątki itp.). Wydaje mi się jednak, że to kwestia tego, iż hope jest z natury konkretna i nie roztkliwia się nad szczegółami. Biorąc to pod uwagę, można stwierdzić, że  stawia przede wszystkim na czytelność - coś jakby "mniej znaczy więcej".

      Poza tym, jak pewnie zauważyłam nie tylko ja, hope komentuje każdą ocenę pojawiającą się na OO. Czyta nasze recenzje i daje dobre rady, co się ceni. Długa kolejka pod jej nickiem w "Poczekalni" sugeruje również przychylność osób z zewnątrz. I na końcu chciałam powiedzieć, że bardzo spodobało mi się jej zachowanie podczas kłótni SaYuKo i Oli. Postąpiła bardzo dojrzale, próbując zażegnać konflikt.
      Podsumowując, jestem jak najbardziej na tak. Myślę, że w naszej załodze potrzebna jest na stałe osoba tak szczera i jednocześnie ujmująca swoją opinię w kulturalne słowa. Mam nadzieję, że hope zostanie pełnoprawną oceniającą.”

Ola pisze:

„Od razu mogę powiedzieć, że jestem na tak. Hope pisze najbardziej konkretne oceny. Są one dobrymi radami. Wie, o czym mówi, nie brak jej odwagi. Również aktywność na Ocenialni. Potrafi wskazać autorowi lepszą drogę. Oceny są wyważone, stonowane. Nie zawierają nagannych zwrotów, co jest bardzo ważne. Nie ma wielu błędów. Widać doświadczenie. Trzyma się kryteriów. Czasem mam wrażenie, że o danym punkcie można powiedzieć więcej, a przynajmniej ja bym powiedziała, ale wszystko jest kwestią schematu. Ponadto hope wyłapała literówki w mojej ocenie, które przypadkowo pominęłam, co oznacza, że interesuje się również „życiem ocenialni” i ocenami koleżanek. Spostrzegawczość – bardzo ważny fakt. Lubię, kiedy ktoś w miły sposób wytknie mi niedociągnięcia, ponieważ dzięki temu uczę się nowych rzeczy. Uwielbiam to. Jestem skłonna powiedzieć, że hope pisze najbardziej poprawne oceny z nas wszystkich i nie wiem dlaczego dziewczyny mówią, że uczą się akurat ode mnie i trochę naśladują mój styl oceniania.

Hope jest skłonna przyjmować rady, krytykę, a wiadomo, że aby dojść do pewnego poziomu, trzeba ciężko pracować. Cenię ludzi, którzy nad tym pracują i przede wszystkim dlatego jestem na tak.

Myślę, że to wystarczy.”

Angelika pisze:

„Byłaś pierwszą odważną osobą, która zdecydowała się pomóc mi przy tworzeniu OO. Tak naprawdę to właśnie Tobie zawdzięczam najwięcej. Nie powiem, trudno było przebić się na tym „rynku”. Dzięki Twojemu rozpędowi, udało się! Wiele nowych ocenialni ginie rozdeptanych przez brak ocen, Oceniających, organizacji, czyli po prostu tzw. zastój. Jesteśmy chyba jednym z nielicznych przykładów, który pokazuje, iż nie ma znaczenia długość pracy ocenialni a jej efektywność i jakość. Zapewne te parę zdań powinnam umieścić w podsumowaniu, dlatego też od następnych postaram się lepiej zarządzać  czasem, aby zdążyć.

Dobra, koniec mojego bełkotania. Teraz do rzeczy.

Hope, już przy pierwszej ocenie pokazujesz klasę. Szczególnie podobają mi się komentarze do konkretnych rozdziałów. Mówisz wprost, czego brakuje, jest za mało/dużo. Dobrze odbiera się Twoją ocenę, bo piszesz tak jakbyś na bieżąco czytała tekst i jednocześnie przelewała swoje słowa, myśli na papier. Styl wypowiedzi jest lekki w odbiorze. Nieraz uśmiechnę się do monitora. Gdy potrzeba, kładziesz na coś duży nacisk dając mały „łomot” Autorce bloga. Następnie dokładnie analizujesz samą fabułę, jej logikę i bohaterów. Nic nie ujdzie Twojej uwadze. Wszystko widzisz czarne na białym. W Poprawności jasno objaśniasz błędy i proponujesz konkretną korektę, dzięki czemu Czytelnik nie musi szukać po słownikach, jak poprawić dany błąd.

W kolejnej ocenie poradziłaś sobie jeszcze lepiej. Wydaje mi się, iż użyłaś tutaj bardziej dopracowanego słownictwa. Może lepiej spodobał Ci się blog, nie mi to oceniać. Kiedy nie jesteś czegoś pewna, szukasz w Internecie lub pytasz. A to oznacza, że masz zapał do pracy, gdyż nie poprzestajesz tylko i wyłącznie na swojej wiedzy. Spodobało mi się to, iż zaczęłaś opisywać poszczególnych bohaterów opowiadania. Rozumiem też, dlaczego nie uczyniłaś tego w poprzedniej ocenie, spokojnie. W zasadzie później nie miałaś się do czego przyczepić, dlatego zdaje sobie sprawę, że rozwinięcie głębszej myśli, którą ujęłabyś najchętniej „Wszystko ok.” wymaga nie lada sztuki. Bo ile można słodzić, że to czy tamto nam się podoba.

I teraz przedostatnia ocena, nie mniej znacząca. Mam wrażenie, iż popełniasz mniej błędów, których i tak nie ma za wiele mówiąc w ogóle. Sądzę, że to też zasługa czytania ocen innych Współautorek. Być może zapomniałam wspomnieć o tym wcześniej, ale śledząc Twoje kolejne zdania dotyczące danej grafiki na blogu, jestem w stanie wyobrazić sobie szablon nawet na niego nie patrząc. To pasjonujące! W poszczególnych rozdziałach przedstawiłaś Twoje kolejne uwagi w innych akapitach. Wygląda to czytelniej. „Po przeczytaniu tych trzech rozdziałów stwierdzam z przekonaniem, że w końcu ruszyłaś z kopyta.” – i znów fragment, przy którym się uśmiechnęłam. Podobają mi się takie wstawki, w których potrafisz zachować umiar, a jednocześnie nadal utrzymujesz powagę sytuacji. Następnie wczytując się dalej w treść zauważyłam coś, o czym zapomniałam wspomnieć wcześniej. Coś bardzo ważnego moim zdaniem. Pokazujesz Autorowi absurdy fabuły, sytuacje, które nie mogą mieć realnego odwzorowania w rzeczywistości i spychają opowiadanie w przepaść. Czytelnik traci zaufanie do tekstu, nie wczuwa się w akcję. Dalej znów się powtórzę, ale wnikliwie analizujesz błędy, które popełnia blogowy pisarz. Widzisz luki w fabule, zamyśle. Dajesz do myślenia. Do każdego tworu podchodzisz indywidualnie i starasz się nie powielać wcześniej użytych uwag, chyba że jest to konieczne. Wydaje mi się również, iż zauważasz większą ilość błędów lub też tak trafiłaś z opowiadaniem, które oceniałaś.

No i na koniec ostatni post, który udało Ci się opublikować do tej pory. Myślę, że większość rzeczy wymieniłam powyżej, ale niech ta notka nie będzie wyjątkiem. Na pierwszy rzut oka widać, że zaczęłaś bardziej rozpisywać się w danych punktach oceny. I idąc dalej… Wciąż mnie zaskakujesz! Aby przygotować się do oceny, poszukałaś i obejrzałaś filmik w Internecie, żeby zapoznać się z tematyką ocenianego bloga. Ci powiem… Jestem pełna podziwu. Nie jedna osoba na Twoim miejscu wystawiłaby odmowę. Duże brawa. Następnie wyczerpująco opisujesz wygląd, czyli grafikę bloga. Wytykasz Autorce niedociągnięcia i przepych. Dobrze, może zrobi z tym porządek i blog stanie się bardziej przejrzysty. Kolejno przeszłaś do treści. Kurczę, chyba pierwszy raz widzę, żeby Oceniającej się nic nie podobało. No może prawie, bo przecież jakieś punkty przyznałaś. W zasadzie dalej nie mam za bardzo czego komentować, bo wiadomo, że w kolejnych punktach opisywałaś szczegółowo poszczególne feralne elementy opowiadania. Widać, że starałaś się pisząc tę ocenę.

Co by tu dalej… Patrząc na Twoją pierwszą wypocinę a kolejne, nie da się nie zauważyć różnicy. Postęp, który zrobiłaś przez ostatnie półtora miesiąca. Odważniej komentujesz i jesteś bardziej pewna siebie. Twój styl pisania wydaje się być lżejszy niż na początku.  

Czy mam zastrzeżenia? Nie, raczej nie. Choć zniknęłaś mi raz na dłuższą chwilę i byłam nieco zaskoczona/zdziwiona. Ogólnie „słychać” Cię na blogu, udzielasz się, czytasz oceny innych koleżanek, debatujesz i rozmawiasz. Więc co mam z Tobą zrobić… Jedynie pogratulować Ci pomyślnie zaliczonego stażu. Mam nadzieję, że zostaniesz z nami dłużej i będziemy mieli/miały przyjemność czytać Twoje kolejne recenzje blogów.”

Otóż kruszyno hope… Dziewczyno, a w zasadzie już Kobieto z burzą kręconych włosów na uroczej główce z niebieskimi oczętami..

Zostajesz z nami na stałe! Gratuluję! Mianuję Cię pełnoprawną Oceniającą!