Podsumowanie stażu Leaeny!

Jaelithe pisze:

„Twoje oceny czytało mi się bardzo przyjemnie, bo styl pisania masz niezwykle przystępny. Wydawało mi się, jakbyś opowiadała mi historię danego bloga wraz z wszystkimi swoimi spostrzeżeniami na jego temat, domysłami i komentarzami. Wytykasz logiczne potknięcia i naprawdę rozpisujesz się na temat treści, co wielu blogerów docenia i wydają się zadowoleni z tak wnikliwych analiz. Przecież bardzo przyjemnie czytać tak długie oceny własnej twórczości.

Podobało mi się również, że w poprawności nie bałaś się wytknąć nawet tych najbardziej banalnych pomyłek, łącznie z brakującymi polskimi znakami, albo niepotrzebnymi spacjami. Niektórzy uważają to za niepotrzebne czepianie się, ale ja zawsze wolę, gdy nawet te najdrobniejsze błędy mi się pokazuje.
Jak w przypadku hope, muszę z radością przyznać, że z oceny na ocenę wypadałaś coraz lepiej. Dostrzegałam mniej literówek i więcej cenny rad dla ocenianych blogerów. Ponadto, jako współautorka ocenialni, udzielasz się na blogu, komentujesz oceny koleżanek, a na komentarze odwiedzających odpowiadasz kulturalnie, wnikliwie i nikogo nie zbywasz. Jestem na TAK!”

Ola pisze:

„Nie wiedziałam, że na stażu można wziąć urlop. Jestem trochę zdziwiona.

Powiem w kilku zdaniach: Leaena bardzo przykłada się do ocen, wychwytuje niedociągnięcia w fabule. Potrafi wszystko przeanalizować, każdy szczegół, a nawet to, co autor miał na myśli. Poza tym ma naprawdę „lekkie pióro”, ocenia na bieżąco, często z humorem, widać też przeróżne emocje, które udzielały mi się podczas czytania. Jest szczera, skromna, ale też stanowcza. Myślę, że ma również dużo ciekawych pomysłów i bardzo szybko się uczy. Zdarzają się małe potknięcia, ale biorę pod uwagę fakt, że Leaena nie ma doświadczenia. Mimo to widać, że ocenia naprawdę dobrze. Czasem pomieszały się odstępy, kolory czcionek, ale wiem, że blogspot uwielbia przekształcać wszystko po swojemu i czasem ciężko z tym walczyć. Jestem ciekawa jak będą wyglądały kolejne oceny i chętnie je dorwę, ponieważ lekki, przyjemny styl zachęca do czytania.

W skrócie: jestem na tak.

Leaena, powodzenia!”

Dementorka pisze:

„Hmmm... jako stażystka i blogerka, mówię TAK, ale jako przyjaciółka NIE jestem przekonana. Dlaczego? Och... Leaeno, piszesz naprawdę długie i wyczerpujące oceny. Jesteś szczera do bólu, a potrafisz to złagodzić lub rozbawić (przynajmniej mnie). Dlatego jestem na tak. Ale jako przyjaciółka (w realu i nie tylko) mówię, że mam wątpliwości. Niedawno byłaś chora. Mówiłaś, że z przemęczenia. To wszystko Cię wykańcza. Wiem z twoich zwierzeń (nie zdradzając szczegółów;)). Zawsze komentujesz oceny, starasz się być na bieżąco. Oceny są naprawdę dobre i piszesz bardzo dojrzale. Ach... zazdroszczę Ci. Ale jako przyjaciółka martwię się, że za dużo wzięłaś na głowę... Jesteś sumienna, wie to każdy kto Cię dokładnie zna. Będziesz oceniającą? Wspaniale! Gorzej, że potem będę się zastanawiała ile wytrzymasz. Trzecia gimnazjum to nie przelewki. Mam przeczucia, że możesz się z tym wszystkim nie ogarnąć. Będziesz się przejmować, że nie zdążysz z oceną i... poddasz się, bo wolisz nie mieć problemów. Może brzmi to oburzająco, ale chce być szczera. Leaeno, znam Cię i wiem, że możesz nie podołać lub to wszystko może Cię przerosnąć.”

hope pisze:

„Mimo że wcale nie miałam wątpliwości, co do tego, że powinnaś zostać przyjęta, to długo zastanawiałam się nad tym, co mogłabym Ci powiedzieć. Twoje oceny są przepełnione dobrymi radami i wskazówkami, jak lepiej prowadzić bloga, a to przecież podstawa w tym fachu. Styl masz bardzo przyjemny i szybko czyta się Twoje oceny, jednak czasem odnoszę wrażenie, że podczas analizy odbiegasz od tematu, co nic nie wnosi i niepotrzebnie wydłuża ocenę. Zdarzają Ci się również literówki, ale myślę, że to problem każdej z nas, więc to jest jedynie kwestia uważniejszego czytania ocen przed publikacją. Podobają mi się Twoje opinie zawarte w komentarzach pod innymi wpisami. Widać, że czytasz oceny moje i pozostałych autorek, a ponadto wyraźnie wskazujesz nam, co powinnyśmy poprawić. A to się bardzo ceni. Myślę więc, że moje zdecydowane TAK, jako podsumowanie, to tylko formalność.”

Angelika pisze:

„Droga Leaeno, na samym początku jak to mam w zwyczaju, zajęłam się pierwszą oceną, którą opublikowałaś na OO. Następnie wezmę się za kolejne, aby zobaczyć postępy(lub też ich brak), które poczyniłaś podczas okresu próbnego. Już po kilku wersach Twojej wypowiedzi zdałam sobie sprawę, że masz charakterek. Na razie tak delikatnie, ale wyciągasz pazurki. Moim zdaniem dobrze. Z ciekawością czyta się takie wypowiedzi. Nie znoszę niepewności Autora, który do końca nie jest pewien, czy Tak powinien daną rzecz opisać. Oprócz tego moje niebieskie oczęta dostrzegły charakterystyczny dla Ciebie zwrot, który wyróżnia Cię stylem wypowiedzi. „Czyżbym miała do czynienia…?” Zadajesz dużo pytań retorycznych Autorowi opowiadania skłaniając go do przemyśleń podczas czytania Twojej recenzji. Szukasz kontaktu między Wami – bardzo fajnie. Kolejne… Przywiązujesz wagę do najmniejszych szczegółów(wygląd). Podpowiadasz, to powinno być tak a tamto tak. Przejawia się tutaj Twoje wyczucie estetyki. Już podczas pierwszych rozdziałów wytykasz Autorowi błędy logiczne/rzeczowe. A to oznacza, iż dogłębnie analizujesz tekst. Duży plus dla Ciebie, starasz się być dokładna i rzetelna w tym, co robisz. Spodobało mi się również to, że nie zwracasz uwagi na to, ile musisz opisać przeczytanych rozdziałów, tylko ile uważasz za stosowne. (A być może i nieraz wszystkie – nie jestem w stanie stwierdzić, gdyż Autorzy opowiadań mogli dodać od tego czasu nowe.) W każdym bądź razie nie sposób nie zauważyć, że bardzo się przykładasz i wkładasz w swoją pracę dużo serca i oczywiście pokłady wolnego czasu. Pragniesz być precyzyjna i chcesz, aby inni również to dostrzegli, ten cały trud. Czytając kolejne linijki mam wrażenie, że Twoje myśli spływają na klawiaturę i nie masz żadnych problemów z ich przekazem. Cenię w Twoich wypocinach szczerość i odwagę.  Miałam każdy post opisać oddzielnie, ale jak widać… Nie potrafię, bo chcę powiedzieć wszystko naraz. I mnóstwo słów ciśnie mi się na myśl, ale moje paluszki za mną nie nadążają.

Czytając Twoją drugą ocenę miałam wrażenie, że stałaś się bardziej wnikliwa lub trafiłaś na taki blog, o którym można więcej powiedzieć. Trudno mi w tym momencie stwierdzić. Zapomniałam powyżej dodać, iż zauważyłam parę drobnych błędów, przeważnie były to te związane z szykiem zdania, dlatego też ich nie wypisywałam, gdyż nie mają ogromnego znaczenia. W mojej wypowiedzi zapewne też nie będzie lepiej… Wracając do tematu chciałam powiedzieć, że odnoszę wrażenie, iż powoli rozpisujesz się w pisaniu. Mam na myśli lepszy jakościowo tekst. Zrobiłaś się bardziej pewna siebie (Tak, jeszcze bardziej!) i w bardzo swobodny sposób przechodzisz od tematu do tematu. To ostatnie zauważyłam już wcześniej, ale zapomniałam o tym wspomnieć. Potrafisz wybrnąć z sytuacji, w której nie masz zastrzeżeń, a i tak wypadałoby coś napisać. Dajesz wtedy jakieś dodatkowe rady, które Autor może wziąć pod uwagę i z nich skorzystać. Ciekawy pomysł. Choć z drugiej strony… Taki zamysł OO, aby pomagać a nie przydeptywać podeszwą buta. Znów wtrącę – i mam nadzieję, że o tym wcześniej nie wspomniałam – że masz dość bogaty zasób słownictwa.

Szczerze powiedziawszy… Już chyba wszystko wymieniłam powyżej i nie mam za bardzo nic do dodania. Chciałabym Ci powiedzieć, że widzę postępy, jakie uczyniłaś. Dość niezwykła sytuacja, bo przecież w Twoim formularzu wyraźnie widnieje informacja, iż nigdy wcześniej nigdzie nie oceniałaś. Skąd to się bierze? Z czytania ocen innych Autorów? Może zwykłych książek bądź opowiadań w sieci? Jest to zapewne Twoja słodka tajemnica. Co tu jeszcze… Nie sposób nie zauważyć, że walczysz z blogspotem, który próbuje przekabacić tekst na swoje widzimisię. Dobra, za to ostatnie zdanie krytycy tego bloga urwą mi głowę, co jest doprawdy uzasadnione i nie mam zamiaru się sprzeciwiać. Miało być poważnie i lekko górnolotnie, ale cóż, musiałam wtrącić swój charakterek. Mogłabym tak pisać w nieskończoność ten monolog, ale zamęczyłabym Was, swoją widownię, na co nie mogę sobie pozwolić. Chyba późna pora oddziałuje na moje sprężynki mózgowe(o ile takie mam).

W każdym bądź razie… Leaeno, powstań! Uroczyście – a przede wszystkim oficjalnie – przyjmuję Cię na stałe do naszej Załogi. Mam nadzieję, że ta przygoda będzie ciekawym doświadczeniem w Twoim życiu, w którym spotkasz życzliwych ludzi.

P.S. Uwaga! Od bardzo dawna nie pisałam dłuższej formy wypowiedzi, więc… Nie dziwcie się, jeśli doszukacie się jakiś błędów. Na studiach technicznych nie ma miejsca na język polski. Na hobby raczej też nie, stąd moje krótkie wypowiedzi…”