Odchodzę...

Co tu dużo pisać. Po prostu odchodzę.

Znudziło mi się ocenianie. Zresztą, odkryłam, że nie mam do tego smykałki. Ja wolę krytykować, a niżeli oceniać i przy tym pomagać.

Oceny, które pisałam, zawsze miały błędy, które z pulsującą żyłą na czole poprawiałam. To już nie na moje nerwy, zwłaszcza, że jak tylko chciałam opublikować poprawioną wersję, Blogger zaczynał szwankować.

Inna sprawa. Zacznie się rok szkolny. A ja od września już nie będę miała paru metrów do gimnazjum, tylko kilometry do liceum. Mieszkam, że tak powiem, na wsi. Będę wstawać o 6.00 a wracała o 16.00. Nawet gdybym chciała i tak nie znalazłabym czasu na ocenianie. Nauka jest dla mnie najważniejsza.

Ocenianie na początku uważałam jako moje hobby, ale zmieniło się to w przytłaczający obowiązek. Ciągle miałam wrażenie, że „muszę” wyrobić się do danego dnia, bo pewna osoba czeka, aż przedstawię jej swoją opinię. Kiedy rysowałam, czy pisałam opowiadanie nigdy się tak nie stresowałam. Ocenianie przestało dawać mi przyjemność. Jednak było miło, gdy ktoś podziękował i był wdzięczny za pomoc.

Naprawdę super było z Wami pracować, Dziewczyny. Tak miłej atmosfery nie widziałam na żadnej ocenialni. Przykro mi, ale nie zmuszę się do robienia czegoś, co wcale nie sprawia mi radości. Wolę pisać swoje opowiadanie i zabrać się za rysowanie.

Jednak nie żegnam się na zawsze. Choć nie byłam aktywna na OO, to będę czasami wpadać i skrobnę krótki komentarz.